3.11.05

Ιθάκης/Θάσου

Πέρασα από τις γειτονιές της Πατησίων ψάχνοντας ένα πάρτι. Είδα τις ατέλειωτες σειρές από σφιχτοπαρκαρισμένα αμάξια, τα μπαρ-κονσομασιόν, το Au Revoir, φως απ' τα υπόγεια. Ιθάκης. Θάσου. Θυμήθηκα που τριγυρίζαμε εδώ, εγώ και η K, γύρω απ' τους τότε αγαπημένους μας, μια άλλη ζωή.

Η Κ ερχόταν να με πάρει με τα πόδια για να πάμε κουγκ φου. Την περίμενα στη γωνία. Στο γυρισμό κοντοστεκόμασταν και κουβεντιάζαμε ιδρωμένες, μέχρι ν΄αρχίσουμε να κρυώνουμε. Ανέβαινα στο σπίτι και είχε ζεστό νερό, έτρωγα το ζεστό φαΐ που είχε μαγειρέψει εκείνος για μένα.

Άλλη φορά περπατούσα με την Κ μέχρι το άλλο σπίτι. Τα αγόρια είχανε ακόμη πρόβα στο διπλανό δωμάτιο. Η Κ παράγγελνε φαγητό, καθόμασταν αντικριστά στον καναπέ με τα πόδια κάτω από το κουβερτάκι και τρώγαμε ακούγοντας το καινούριο κομμάτι μέσ' απ' τον τοίχο. Μετά η πόρτα άνοιγε, οχλαγωγία, «μαέστρο, ο John Medeski τρώει τη σκόνη σου», «κορίτσια, τι κάνει ο σι φου;», «εγώ σας χαιρετώ, διότι με περιμένει η κυρία μου», «Κ, μα τι καλαμπόρτζος είναι ο δικός σου», «Marble, μην αργήσεις πάλι μεθαύριο, ρε μαλάκα».

Το γκρουπ ήταν ένα υβρίδιο που φύτρωνε στην αυλή μας, που το παρακολουθούσαμε όλο αγάπη να μεγαλώνει, το καμαρώναμε και του ρίχναμε πότε πότε και λίγο νεράκι. Και η διπλή φιλία τύλιγε τους τέσσερίς μας σ' ένα δίχτυ ασφάλειας και καλοδεχούμενης αλληλεπίδρασης. Η Πατησίων ήταν μια καμπύλη που τα έκλεινε όλα αυτά μέσα της, έτσι που έγινε ένα μαζί τους στην εξωραϊστική μνήμη μου.

Έπειτα από κείνο το πάρτι στα παλιά λημέρια, βρέθηκα σε μια μίνι τζαζ συναυλία στο Jazz Upstairs - εκεί και η Κ, ω της συγκυρίας. Τότε θυμήθηκα και τα υπόλοιπα. Το διονυσιασμό στα «εφτάρια» και στα «εννιάρια», τα βλέμματα έτσι-θα-σε-παίξω-στο-σπίτι έπειτα από ένα λαμπρό σόλο, το «καλύτερο τουκάκου», το χειροκρότημα μέχρι να πονέσουν οι παλάμες στους έμπειρους καβγάδες πικάπ-σαξοφώνου στο Παράφωνο, το ομαδικό κουβάλημα μετά το λάιβ - και κάτι μ' έπιασε. Ξέρω ότι καλώς η Πατησίων είναι κουλουριασμένη στο παρελθόν. Ωστόσο έκανα τη σκέψη ότι ενδέχεται οι καλές μέρες για μένα και την Κ να βρίσκονται πίσω μας, να ήταν αυτές και απλώς τότε να μην το ξέραμε.

Σ' αυτό σημείο, οι αφομοιωμένες εμπειρίες της Κ (εκεί που εγώ σκοντάφτω ξανά και ξανά στα έπιπλα σαν τυφλό κουτάβι) μου διηγήθηκαν μια διαφορετική ιστορία με το ίδιο θέμα. Μετά η Κ με επέπληξε, επειδή δε χάνω ευκαιρία να φορέσω το στέμμα της βασίλισσας του δραματικού και επειδή προχωράω στο μέλλον με την πλάτη. Ήθελα να την κατηγορήσω για σκληρότητα, να τη ρωτήσω ποιος ο λόγος να γειώνει πάντα τις πτήσεις μου στο παρελθόν. Δεν είπα τίποτα. Απλώς άκουσα όλα όσα το πρακτικό της πνεύμα είχε να μου πει.

Στο σπίτι, κάτω από τα παγωμένα σκεπάσματα, έτριβα τα πόδια μου για να ζεσταθούν και τα σκεφτόμουν πάλι όλα. Είχε δίκιο η Κ - άχρηστη παρελθοντολαγνεία. Ρουφούσα τώρα τα ψύχραιμα λόγια της όπως ρουφάει ο πονεμένος το Depon αναβράζον.

Έπειτα σηκώθηκα, πήγα στο μπάνιο, πήρα το πιστολάκι για τα μαλλιά, γύρισα στο κρεβάτι, το έβαλα στην πρίζα και χώθηκα μαζί του κάτω από το πάπλωμα. Συνταγή κατά του κρύου μοναχικού κορμιού διά στόματος Κ. Πρακτικό πνεύμα. Πώς μπορούσα να αμφισβητώ τη χρησιμότητά του;

10 comments:

Anonymous said...

Αυτό το ποστ σου πραγματικά με στεναχώρησε. Μακάρι να ήμουν εκεί να σου φτιάξω τη διάθεση. Η Κ έχει δίκιο σε όλα όσα λέει. Άκουσέ τη και προχώρα.
Έλα το σαββατοκύριακο να πάρεις μέρος στο σούπερ πάρτυ και να γελάσεις!
Σε καμία περίπτωση οι καλύτερες μέρες δεν είναι πίσω. Τα καλύτερα έρχονται όπως λέει και ο Best.

Anonymous said...

Sorry, alla nomizw oti kai oi 2 sas exete la8os, h mallon h K einai kata to hmisi swsth. Dustuxws (gia esena) 8a se parapempsw stous stixous tou mhsitou sou (alla sofou) Bob Marley, apo ena polu gnwsto tou kommati:

In this great future, you can't forget your past

b positive, you know...

Sadie said...

Kalimera! Grafeis poli omorfa!

Oyte se sena anapsan akoma kalorifer??? Atimoi diaxeiristes!

mindstripper said...

Πήρατε δρόμους χωριστούς απλά.
Είσαι όπως είσαι, η Κ. μπορεί να μην είναι έτσι τώρα πια, μπορεί και να μην ήταν έτσι ποτέ...

άχρηστη παρελθοντολαγνεία;...
Άλλο πρακτικός κι άλλο κυνικός. Να μη στεναχωριέσαι. :-)

CD said...

koita na deis..i patissiwn einai o agapimenos mou dromos.me tin kolliti mou K.prin 4 xronia kaname tis trelles voltes me 1 kafe apo ta everest sto xeri...toso kollites san tous megalous erwtes pou kapoia stigmi den anteksame 1 tin alli kai telos...

eryx-t said...

Παρελθόν! χεχε... αντίθετα απ'οτι συνήθως πιστεύεται, είναι εύπλαστο ζυμάρι στα χέρια μας. Αφήνεται -σχεδόν το ζητάει- να το πλάσουμε να το στολίσουμε, να το χαλάσουμε. Ενώ εκείνο το μέλλον... έρχεται σαν ποτάμι ρευστό και σαν ρεύμα να σε παρασύρει άγριο να περάσει μέσα απ'τη στενωπό του τώρα.
Ό,τι κι αν σχεδιάσεις για το μέλλον, αργά ή γρήγορα θα το πάρει το ρέυμα. Μόνο στο παρελθόν μπορείς να χτίζεις με ασφάλεια.

Hector Drone said...

ppΞέρω και κάτι άλλες γυναίκες που πέφτουν για στο κρεβάτι με μία ηλεκτρική συσκευή κατά της μοναξιάς, νομίζω όμως παίρνει μπαταρίες και δεν έχει φις...

Stella, όταν ο Best έλεγε "τα καλύτερα έρχονται", εννοούσε πόσο καλύτερος θα ήταν ο ραδιοφωνικός κόσμος μετά το λουκέτο?

L'esprit... επειδή κατάλαβα ακριβώς τις λες, προσπερνώ το πόσο ωραία γράφεις [μην επαναλαμβανόμαστε] και σου λέω μόνον ότι... δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πότε ήταν τα καλύτερα. Προφανώς η Κ. τα βλέπει αλλιώς - είναι μικρότερη και ο δικός της έπαιζε πλήκτρα. Τι περιμένεις; :-)
Ακόμα καλύτερα ήταν τα παιδικά χρόνια, από μία άποψη, όταν υπήρχε μόνο μία Κ. στο διπλανό θρανίο, χωρίς μουσικούς, χωρίς Medeski, Martin & Wood και χωρίς παραφωνίες πάσης φύσεως... Αλλά... και να το πούμε, ούτε αποδεικνύουμε σε κανέναν πόσο καλά περνάγαμε ούτε το παρόν ζηλεύει το παρελθόν ώστε να βάλει τα δυνατά του για να του μοιάσει...
Αντί λοιπόν να σκέφτεσαι έτσι [και λογικά σκέφτεσαι, αφού σαν τον Rodolpho στο Along Came Polly πέφτεις διαρκώς πάνω στα έπιπλα], προτείνω το εξής: άπαξ και κάποια στιγμή σταμάτησε να λειτουργεί ο θερμοσίφωνας, κρύωσε το φαγητό, στράβωσε το πιατίνι και ξεκουρδίστηκε το πιανάκι... it was meant to be. Και αυτό είναι το καλύτερο, if u ask me: σταμάτησε κάτι που, προφανώς, όσο γαμάτο και να ήταν, δεν ήταν ΑΡΚΕΤΑ γαμάτο. Άρα... do the math... Eίναι προφανές: Άφησε τη θέση του γι αυτό που πραγματικά... it's meant to be. And it will, I promise you that girl...

Μαρκησία του Ο. said...

Η ζωή μας πάνω-κάτω η Πατησίων...

Hector Drone said...

Chili, μήπως πρέπει να παντρευτούμε τελικά ή θα βαρεθούμε, λες, που θα συμφωνούμε διαρκώς;...

Hector Drone said...

φαντάζομαι, ναι, υπάρχουν topics, που αν συμφωνείς, ναι, είναι more than ok. Π.χ., μετά το σεξ, λέει εκείνος: Wow! that was the ebst I ever had. Και εκείνη: συμφωνώ. Yup, that's a good point to start...
:-)