Desire

Σάββατο απόγευμα, ο ήλιος πέφτει στα νερά της πισίνας από το πλάι. Οι διαδρομές έρημες. Δυο τρία ξυρισμένα κεφάλια κινούνται γρήγορα από χέρια που τραβάνε αργά: βετεράνοι κολυμβητές. Από το τσιμέντο κοντά στη γραμμή των 25 μέτρων βλασταίνει ένα ζευγάρι γυαλιστερά πόδια κατηγορίας open: ο υπεύθυνος γυμναστής.

Στέκομαι στην πόρτα των αποδυτηρίων, στη σκιά, με το μπουρνούζι ανοιχτό· το κλειδί από το ντουλάπι μου στη χούφτα, η χούφτα στην τσέπη. Διαλέγω μία από τις άδειες διαδρομές και βγαίνω στον ήλιο. Το μπουρνούζι μου ανεμίζει στον ψυχρό ανοιξιάτικο αέρα. Το βγάζω και το κρεμάω στο φράχτη που χωρίζει το κολυμβητήριο από το διπλανό γήπεδο τένις. Ρίχνω λίγο νερό στον αυχένα μου πριν πέσω. Ανατριχίλα. Βουτιά. Τιρκουάζ.

Μια ώρα μετά, ο ήλιος έχει κάτσει πάνω στο βουνό, στέλνει την τελευταία του ακτίνα στην πισίνα. Βυθίζομαι στο νερό, βγάζω το σκουφάκι μου, κουνάω το κεφάλι αριστερά δεξιά, τα μαλλιά μου χορεύουν σαν πλοκάμια μέδουσας. Πιάνομαι απ’ το βατήρα και πηδάω έξω. Φυσάει πολύ. Τραβάω απότομα το μπουρνούζι μου από το φράχτη. Τυλίγομαι.

Δύο αγόρια παίζουν τένις στο γήπεδο. Ξανθά και τα δύο, μαθητές γυμνασίου, μάλλον καλοί μαθητές. Από το χνούδι στις φαβορίτες τους κυλάει ιδρώτας. Κόκκινα μάγουλα, ροζ μύτες, άσπρα σορτσάκια. Τα μπούτια τους σαν πολύτιμα λούτρινα παιχνίδια. Ακούω το θόρυβο που κάνουν οι κλειδώσεις τους, μυρίζω τη μυρωδιά εφηβείας που ψηλώνει.

Χώνω το χέρι στην τσέπη απ’ το μπουρνούζι μου ψαχουλεύοντας το κλειδί του ντουλαπιού μου. Η τελευταία ακτίνα του ήλιου έσβησε και κάνει κρύο.