14.6.07

Τα βάσανα της αγάπης

(διαβάζεται ανά στήλη)

Νίκος Εγγονόπουλος / Φαμ Φρακτάλ, έργο 9

Καθώς ανέμισαν / Καθώς με άγγιξε
τα μαλλάκια της / το Impulse
έτσι μπροστά στα μάτια / η φυσική του ή όχι
μου / μυρωδιά
λες και σαν ξαφνικά να ξύπνησα / λες και σαν ξαφνικά να ξύπνησα
και για πρώτη φορά / και για πρώτη φορά
την είδα / τον είδα
-και την επρόσεξα- / -και τον επρόσεξα-
την ωραία / τον ωραίο
νεαρή / ώριμο
κόρη / άντρα

με συνεκίνησε / με αναστάτωσε
η αρμονία / το γερό του
των κινήσεών της / πάτημα
η ραδινότης των μελών / η στιβαρότητα του πηγαινέλα
του κορμιού της / των μπράτσων του
η γοητεία του βλέμματός / η γοητεία των γκρίζων
της / του μαλλιών
η απαλή στρογγυλάδα / η ήρεμη δύναμη
των μαστών της / των γλουτιαίων του
η όλη χάρη τέλος / η όλη ασφάλεια τέλος
που ανεδίδετο / που υποσχόταν
από το / αυτό το
κομψό / καλοχτισμένο
ολόδροσο / έμπειρο
πλάσμα / σώμα

κι αμέσως σκέφτηκα
/ κι αμέσως σκέφτηκα
-και «φιλοσόφησα»- / -και «φιλοσόφησα»-
ο νους μου πήγε / ο νους μου πήγε
στον αγαθό εκείνον / στη χαζοβιόλα εκείνη
που μπορεί κάποτε / που στάνταρ κάποτε
-μα είμαι βέβαιος- / -βάζω και στοίχημα-
να υποφέρη / υπέφερε
μαρτυρικά / μαρτυρικά
να δυστυχήση / δυστύχησε
σα θα φαντάζεται / περιμένοντας
πως έχει σκέψη / πως θα 'χε στοργή
κι έχει ψυχή / και κατανόηση
το τρυφερό / η θεϊκή
το αιθέριο / η σέξι
το / η
πλασματάκι / κορμάρα

και να ματώνη η καρδιά του / και έκλαιγε γοερά
ν’ απελπίζεται / κι απελπιζόταν
ως θ’ αποδίδει / καθώς μάταια περίμενε
έστω και / τη μίνιμουμ έστω
κόκκο νου / ευαισθησία
στ’ ολότελα / από τη μεγάλη
άδειο / μονάχα
μικρό / ως μυ
κρανίο / καρδιά

Επανάληψη εδώ.