Ποια ζώδια, βρε Άση μου;

Αυτές τις μέρες ασχολούμαι με την επιμέλεια της ελληνικής μετάφρασης ενός βιβλίου σχετικά με τα αρχέτυπα προσωπικότητας και συμπεριφοράς που συνιστούν οι αρχαίοι θεοί. Προσοχή: όχι οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου. Σε αυτή την παγίδα ήμουν κι εγώ πεσμένη από τότε που (αμυδρά) θυμάμαι τα όσα ο Γιουνγκ είχε πει για τους αρχαίους θεούς «που συγκροτούν το ψυχολογικό μας υπόβαθρο» ως «μέρος του συλλογικού ασυνειδήτου». Και, κατά καιρούς, επιχειρώντας προχείρως να αντιστοιχίσω άντρες π.χ. με τον εκρηκτικό και υπερδραστήριο Άρη ή το νοικοκυρεμένο και αρμονικό Απόλλωνα, εντόπιζα κάτι περιπτώσεις που δεν κολλούσανε πουθενά, που ξεφεύγανε από παντού.

Ήρθε σήμερα λοιπόν η μέρα που κατάλαβα ότι αυτοί οι «πουθενά» και «από παντού» δεν ήταν όντα χτυπημένα από την κατάθλιψη του καπιταλισμού, δεν ήταν ανθρώπινα απομεινάρια μιας αποσπασματικής εποχής και δεν ήταν τίποτα πολυσχιδείς προσωπικότητες με ίση ποσότητα σοφίας και στενοκεφαλοσύνης και από τους έξι Ολύμπιους. Όχι. Ήταν ενσαρκώσεις δύο άλλων θεών, ολίγoν στην απέξω: του Πλούτωνα και του Διόνυσου.

Παραθέτω το εκλαϊκευμένο ρεζουμέ αυτών των δύο αουτσάιντερ:

Νούμερο ένα, Πλούτωνας: «Ο θεός των νεκρών, ο άρχοντας του κάτω κόσμου. Γνωστός και ως αφέντης του πλούτου, αφού στον κάτω κόσμο υπήρχε πλούσια σοδειά και πολύτιμα μέταλλα. Οι άντρες στους οποίους κυριαρχεί ο Άδης είναι συνήθως απαισιόδοξοι και μνησίκακοι. Εάν είστε με έναν τέτοιο άντρα, μη σας κάνει εντύπωση αν δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα στη ζωή του. Ο Πλούτωνας δυσαρεστήθηκε όταν έγινε άρχοντας του κάτω κόσμου, ενώ τα αδέρφια του, Δίας και Ποσειδώνας, είχαν τον ελεγχο του ουρανού και της θάλασσας, αντίστοιχα. Σαν αντικοινωνικοί που είναι, οι άντρες του τύπου του Άδη νιώθουν πιο άνετα όταν βρίσκονται μόνοι στο σπίτι. Είναι συμφιλιωμένοι με τα σκοτεινά τους συναισθήματα και δεν τα αποβάλλουν εύκολα. Ωστόσο, ο πλούσιος εσωτερικός του κόσμος κάνει τη συντροφιά τους ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα».

Νούμερο δύο, Διόνυσος: «Ο θεός του κρασιού, του κεφιού και της γονιμότητας. Οι άντρες στους οποίους κυριαρχεί ο Διόνυσος, για έναν ανεξήγητο λόγο, τραβούν τις γυναίκες σαν μαγνήτης. Διαθέτουν έμπνευση, διαίσθηση και φαντασία. Είναι ικανοί να φέρουν αναστάτωση και παραλογισμό ή να έχουν βίαιες εξάρσεις. Η σχέση με έναν τέτοιον άντρα μπορεί να είναι διασκεδαστική και να σας απαλλάξει από οποιουδήποτε είδους αναστολές που πιθανόν έχετε. Ωστόσο, αν τον ερωτευτείτε, αυτό θα γίνει σφόδρα, γεγονός που καθιστά τον ενδεχόμενο χωρισμό πολύ πιο οδυνηρό. Αυτού του τύπου οι άντρες φέρνουν μία αίσθηση ελευθερίας, που ενδέχεται να είναι ευχάριστη αλλά και τρομακτική συνάμα. Γι' αυτό, αν δεν αντέχετε την ξαφνική εγκατάλειψη της τάξης στη ζωή σας, μια τέτοια σχέση θα μπορούσε να είναι από δυσάρεστη έως ολέθρια».

Τα έφερε λοιπόν η ζωή ώστε σήμερα, 8/11/05, εγώ να ξεμπερδέψω με τις κατηγορίες. Τώρα έχουν μπει όλοι στα κουτάκια τους. Όχι ότι αυτό με διευκολύνει στο να κλείσω τα καπάκια, βέβαια. My middle name is Πανδώρα, you know...