Why don't you call me

Φωτό l' esprit de l' escalier

(Σε αυτό το μπλογκ θα δημοσιεύονται και γραπτά του
chill-the-blood-to-warm-the-soul, με αρχή αυτό εδώ.)

Τόπος: Πλανήτης Γη, παλιά ελληνική επικράτεια.

Χρόνος: Ένας χρόνος μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που προκάλεσε το τίναγμα των φτερών μιας πεταλούδας στο Πεκίνο και ισοπέδωσε το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και ιδιαίτερα τη βαλκανική χερσόνησο.

Η Σέριφος και τα άλλα νησιά του Αιγαίου έχουν ενωθεί (τι κρίμα) με την στερεά Ελλάδα. Έντονοι καπνοί βγαίνουν απ' το έδαφος, η γη κοχλάζει. Λιωμένα καλώδια και πίσσα καλύπτουν τους άλλοτε δρόμους και εκβάλλουν σε διάσπαρτες λακκούβες από νερό.

«Καθηγητά Οπενχάιμερ, από δω».

Μια ομάδα ερευνητών απ' το πανεπιστήμιο του Ιλλινόις, την περιοχή που υπέστη τις λιγότερες απώλειες από τη θερμική έκρηξη, επισκέπτεται το χώρο της παλιάς πόλης των Αθηνών. Η ομάδα μπήκε σ' ένα κατεστραμμένο κτίριο και εντόπισε έναν ακόμη νεκρό. Παρότι σε κατάσταση αποσύνθεσης, ήταν από τα καλύτερα διατηρημένα πτώματα που είχαν βρεθεί. Υπήρχαν κάποιες τρίχες στο κρανίο του, ακόμη και δέρμα και μύες σε ορισμένα σημεία του σώματός του. Η στάση του ήταν χαρακτηριστική: καθόταν, με το βλέμμα στραμμένο σε μια αρχαϊκή συσκευή τηλεφώνου.

«Λοιπόν, τι λέτε, κύριε καθηγητά;»

«Είναι προφανές. Ο άνθρωπος αυτός δεν βγήκε έξω να δει τι γίνεται με την έκρηξη. Πρέπει να ήταν απασχολημένος και ιδιαίτερα συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανε. Ίσως περίμενε ένα σημαντικό τηλεφώνημα. Βεβαίως, το γεγονός ότι διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση δεν οφείλεται στο ότι παρέμεινε εντός κλειστού χώρου».

«Αλλά;»

«Πρόκειται για μια ακόμη επιβεβαίωση της επιστημονικής υπόθεσής μου, αγαπητέ δόκτωρ Μπράουν, και ελπίζω αυτή τη χρονιά να μου απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ, έστω κι αν δε δίνεται πια στη Σουηδία. Κι εξηγούμαι. Γνωρίζουμε φυσικά, μετά τον Πλανκ και τον Αϊνστάιν, ότι η μάζα είναι μια εξαιρετικά συμπυκνωμένη μορφή ενέργειας. Γνωρίζουμε ακόμη ότι η μεγάλη έκρηξη οφείλεται στο δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα, δηλαδή σε κάθε κλειστό κύκλωμα ένα μέρος της ενέργειας χάνεται με τη μορφή θερμότητας χωρίς να ξαναγίνεται ενέργεια. Η απώλεια αυτή, που τη λέμε εντροπία, αυξάνει συνεχώς μέχρι να μηδενιστεί και να επικρατήσει πλήρης αταξία και χάος. Εξ ου και η μεγάλη έκρηξη. Όμως ο φίλος μας εδώ, μια σχετικά αυτόνομη μεταβλητή στο ολικό σύστημα των ροών και δικτύων, δεν είχε προλάβει να απολέσει σχεδόν καθόλου ενέργεια. Σαφώς υπήρχε μεγάλη ποσότητα ενέργειας συγκεντρωμένη σε αυτό το σώμα, σε αυτή τη μάζα, που δεν μπόρεσε να αποφορτιστεί, να διοχετευτεί κάπου. Γι' αυτό και το σώμα είναι σχετικά καλοδιατηρημένο, παρά το μεγάλο φόρτο πίεσης που δέχτηκε».

Ο καθηγητής Οπενχάιμερ πλησίασε προς το πτώμα βγάζοντας απ' την τσέπη του ένα ζευγάρι γάντια και μια ΣΑΤΕ (Συσκευή Αναπαραγωγής Τελευταίας Επικοινωνίας), την πρωτοποριακή συσκευή που ο ίδιος άλλωστε, στο πλαίσιο των ερευνών του για τα ενεργειακά πεδία, είχε εφεύρει τα προηγούμενα χρόνια, και τον έκανε διάσημο σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες της Γης. Ανοίγοντας τη ΣΑΤΕ, κάποιοι δείκτες μετακινήθηκαν, ιδιαίτερα όσο ήταν κοντά στο τηλέφωνο. Έντονοι ήχοι ανάδρασης ακούστηκαν, ενώ σε λίγο σχηματίστηκε κι ένας αριθμός, μάλλον ο τελευταίος αριθμός κλήσης του τηλεφώνου. Ήταν ο 6977360057, όπως τον κατέγραψε η ΣΑΤΕ. Ο καθηγητής Οπενχάιμερ προσπαθούσε τώρα να αποκωδικοποιήσει και να μεταφράσει σε λέξεις οποιαδήποτε ηλεκτρομαγνητικά και ενεργειακά πεδία είχαν εγκλωβιστεί στο χώρο γύρω απ' το πτώμα. Οι ακανόνιστοι ήχοι άρχισαν να αποκτούν χροιά και να σχηματίζουν προτάσεις. Μια γυναικεία φωνή έλεγε:

«Δεν μπορώ τώρα. Δεν μπορώ να προγραμματίσω τίποτε. Θα σε πάρω εγώ».

Ο καθηγητής Οπενχάιμερ έστρεψε το ΣΑΤΕ προς το πτώμα. Εδώ, σταδιακά άρχισε να μεταδίδεται όχι κάποια πρόταση, αλλά ένα μουσικό κομμάτι. Μάλιστα το ΣΑΤΕ, με την απίστευτη μνήμη του, μπόρεσε να βρει και να καταγράψει το γκρουπ και τον τίτλο. Ήταν οι Έλληνες Closer και το Wine.

Not a brain wave by l' esprit de l' escalier:
A message by chill-the-blood-to-warm-the-soul.