10.7.05

Numquam se minus solum quam cum solus esset*

Αν κυκλοφορείς συχνά μόνη σου τα βράδια, έχεις μάθει ότι...

...Οι ταξιτζήδες σε σέβονται περισσότερο απ' ό,τι τη μέρα.
...Οι γιωταχήδες σε σέβονται λιγότερο απ' ό,τι τη μέρα.
...Στο μπαρ, αυτός που κοίταξες κατά λάθος καθώς παράγγελνες το ποτό σου θα έρθει να καθίσει δίπλα σου περιμένοντας να φύγετε μαζί.
...Θα περιμένει να φύγετε μαζί ακόμα κι αν δεν του μιλήσεις.
...Κάποιος θα σε ρωτήσει «Μόνη; Πώς κι έτσι;» κι εσύ θα του κάνεις μια περίληψη του μανιφέστου της μοναχικότητας.
...Στη συνέχεια, μερικοί ακόμα θα σου κάνουν την ίδια ερώτηση σε διάφορες παραλλαγές και με ποικιλία μορφασμών συμπόνοιας, κι εσύ θα πεις ψέματα ότι έχεις ραντεβού.
...Κανείς δε θα προσέξει ότι πήγες μόνη σε ροκ συναυλία.
...Μετά το διάλειμμα στο σινεμά, είναι απίθανο να ξανακάτσεις στην ίδια θέση, γιατί κουβαλάς τα μπαγκάζια σου μαζί σου στην τουαλέτα και δεν έχεις τρόπο να βάλεις σημάδι πού καθόσουν.
...Μετά τη θεατρική παράσταση, θα σε πλησιάσει κάποιο παράξενο πουλί για να σου την αναλύσει, κι εσύ, όσο θα προσποιείσαι ότι το παρακολουθείς, θα αναρωτιέσαι τι δεν πάει καλά μ' αυτό.
...Κατόπιν θα μπεις στον πειρασμό να μαντέψεις πόσοι αναρωτήθηκαν το ίδιο πράγμα για σένα.
...Την επόμενη μέρα θα αναγκαστείς να εξηγήσεις σε κάποιον ότι όταν λες «πήγα» κυριολεκτείς και δεν εννοείς «πήγαμε».
...Το πιθανότερο είναι ότι δε θα τον πείσεις.

*Ποτέ δεν είσαι τόσο λίγο μόνος όσο όταν είσαι μόνος
- Κικέρων

4 comments:

noooneeee said...

Πέστα Λεσπριτία!

Τι είναι αυτό το πράγμα, που δεν πιστεύουν ότι πήγες σε σινεμά ή συναυλία μόνος σου. Ποτέ δε μπόρεσα να το χωνέψω.

Λες και όταν πας σινεμά, υπάρχει τόσο μεγάλο interaction με τους γύρω σου.

Μιλάς λίγο πριν την ταινία λέγοντας το τι έχεις ακούσει για αυτήν, και μεταφέρεις τα σχόλια φίλων που την είδαν.

Στη συνέχεια μιλάς λίγο στο διάλειμμα, όπου συνήθεις ατάκες είναι: "καλή είναι μέχρι στιγμής", "είναι χειρότερη απ'ό,τι περίμενα", "άντε να δούμε πού θα καταλήξει".

Και τέλος η φάση μετά την ταινία, όπου πλέον έχεις ολοκληρωμένη γνώμη και συνήθεις ατάκες είναι: "τελικά ήταν πολύ καλή", "τελικά δεν άξιζε τον κόπο", "δεν κατάλαβα πού κατέληξε", "αυτό ήταν όλο;;;!!".

Αντε, αν είσαι και λίγο πιο ομιλιτικός από μένα, να ανταλλάξεις κανένα σχόλιο κατά τη διάρκεια της ταινίας. Αν και προτιμώ να μη μιλάω καθόλου και να χάνομαι στο εικονικό σύμπαν της ταινίας.

Και μετά λένε ότι το home cinema αποξενώνει. Να σού οργανώσω εγώ home cinema βραδιά, που μετά την ταινία θα πάμε για μπύρες και θα γίνουμε λιώμα.

Μαρκησία του Ο. said...

Σινεμά; μόνο με κάποιον που δεν γυρνάει να σε ρωτήσει στα μισά του Αντρέι Ρουμπλιόφ τι θέλει να πει ο ποιητής.
Έχω δει πολλές ταινίες μόνη και δεν ένιωσα καθόλου μόνη.
Όπως έχει πει και ο Γατούλης (του 9 της Ελευθεροτυπίας): νιώθω πολύ μόνος, κυρίως όταν είμαι μαζί με άλλους.

Άλλο ένα πράγμα που δύσκολα καταλαβαίνουν οι άλλοι (όπου όλοι είναι πια τέρατα κοινωνικότητας και δεν βγαίνουν από το σπίτι τους αν δεν τους ακολουθεί ένα κονβόι γνωστών) είναι πως γίνεται να περνάς καλά μόνος σου. Ε γίνεται! για δοκίμασέ το...

Hector Drone said...

Σοφός ο Κικέρων και ωραία μας τα γράφεις, αλλά να σου θυμίσω ότι, μόλις προχθές, προσπαθούσα να σε πείσω ότι έφυγα από την Αθήνα για μία εβδομάδα μόνος μου και εξακολουθείς να μην με πιστεύεις;…
Είδες πόσο εύκολο είναι, τελικά, να κάνεις στους άλλους αυτά που σε εκνευρίζει αν κάνουν οι άλλοι σε σένα;… Αν ήμουν κι εγώ σπουδαγμένος θα είχα κι εγώ ένα ρητό να παραθέσω που θα έλεγε κάτι του στυλ «Κάνε αυτά που σε ενοχλούν – αν πιστεύεις ότι εσύ τα κάνεις λιγότερο ενοχλητικά», Ντεφράτιος, ή κάτι τέτοιο…

l'esprit de l'escalier said...
This comment has been removed by a blog administrator.