14.7.05

Το κοινό της Επιδαύρου...

...αποτελείται από:

Τους γείτονες. Είναι οι κάτοικοι των γύρω δήμων, που πάνε σε μια θεατρική παράσταση με τη φυσικότητα που θα πήγαιναν σε μια ψαροταβέρνα. Αλλάζουν στο πάρκινγκ του θεάτρου μετά το μπάνιο στη θάλασσα, τινάζουν την άμμο από τα πέδιλα έξω απ' το αμάξι, παίρνουν τα παιδιά απ' το χέρι κι ανηφορίζουν κρατώντας τα μαξιλαράκια τους. Τους θεατρόφιλους και διανοούμενους που κατεβαίνουν από την Αθήνα. Είναι ενημερωμένοι πλήρως για τη διανομή και τους συντελεστές της παράστασης. Έχουν παρακολουθήσει την πορεία του σκηνοθέτη. Έχουν άποψη για τη μετάφραση του αρχαίου κειμένου που έχει επιλεγεί. Τους φοιτητές. Του Θεατρολογικού ή άλλων σχολών και τμημάτων, συνδυάζουν το θέατρο με Σ-Κ εκδρομή. Κατεβαίνουν κατά ομάδες, παρέα με άλλες νεανίζουσες δυνάμεις. Αγοράζουν το πρόγραμμα της παράστασης. Τους ταξιδιώτες που επισκέπτονται για πρώτη φορά την Επίδαυρο. Κάθονται στη πέτρα τους με δέος. Μερικές φορές δακρύζουν την ώρα που πέφτει ησυχία κι ακούγονται μόνο οι γρύλλοι και τα τζιτζίκια, την ώρα που οι μανδύες του χορού σέρνονται αργά προς την ορχήστρα μες στο σούρουπο. Τους ξένους. Βρέθηκαν σε κοντινό ελληνικό έδαφος και εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να δουν από κοντά το διάσημο αρχαίο θέατρο. Δεν καταλαβαίνουν ελληνικά και απάνια γνωρίζουν την υπόθεση του δράματος. Παρακολουθούν την παράσταση ακούνητοι. Τους κοσμικούς. Φοράνε καλοσιδερωμένα ρούχα, ακριβά κοσμήματα και έντονα αρώματα. Κάθονται στο διάζωμα με τα μαξιλαράκια και χαιρετάνε με χαμόγελα τους διπλανούς τους. Μετά την παράσταση πηγαίνουν στα καμαρίνια για να συγχαρούν τους ηθοποιούς.

Αυτή η σύνθεση είναι που φτιάχνει το καλύτερο, το πιο πλήρες κοινό που που μπορεί να χαρεί μια παράσταση και που οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα μετά τον άψογο μονόλογο του Άγγελου-Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στις Βάκχες του Εθνικού.

Τις ως επί το πλείστον θετικότατες κριτικές για την παράσταση (καθημερινή, αθηνόραμα, τα νέα) αντισταθμίζω λέγοντας ότι: α) ο Πενθέας-Ιερώνυμος Καλετσάνος πόρρω απείχε από το να βγάλει την ύβρι που οδήγησε στην οργή του Διόνυσου, β) ο Sine qua non χορός μπορεί να χόρευε ωραία, αλλά όταν μιλούσε ήταν λες και διάβαζε οτοκιού χωρίς πρόβα, γ) χρήσιμη η τέχνη του χορού και οι (εκπληκτικοί) φωνητικοί αυτοσχεδιασμοί της Γιαννάτου για την απόδοση της μανίας και της έκστασης, αλλά τι να τα κάνεις αυτά άμα δε σε βάζουν πρώτα σε μουντ διονυσιασμού οι ερμηνείες, δ) το λευκό χρώμα της σκηνής δεν κόλλησε με τη μέθη και την παραφορά, που απαιτεί φλογερά κόκκινα - δεν έχουμε να κάνουμε με ψυχασθένεια εδωπέρα, ε) (σημαντικό ελαφρυντικό:) οι Βάκχες είναι από τα πιο δύσκολα στο να φτάσουν στο σημερινό κοινό δράματα, δεδομένου ότι η έννοια του διονυσιασμού είναι ξένη σε μας σήμερα (πόσο μάλλον που δεν υπάρχουν πια τα ρέιβ πάρτι στα Οινόφυτα).

7 comments:

averel said...

Τι πιο απολαυστικό από ενα ξανθό μπαλαρινάκι να προσπαθεί να ισορροπήσει στα 19ποντα τακούνια του στο θέατρο. Ημουν αυτόπτης μάρτυρας

noooneeee said...

Εχω να προσθέσω και μερικές ακόμη κατηγορίες!

Οι γκόμενες με το αγόρι τους που το "έσυραν" μαζί στην Επίδαυρο: Αυτές είναι αφοσιωμένες στο έργο και παρακολουθούν με σεβασμό. Αυτοί βαριούνται αφόρητα, "την πέφτουν" στις κοπελιές τους με κανένα φιλί ή χαϊδεύοντας τα πόδια τους, βλέπουν ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση, επιστρέφουν στη θέση τους, ξαναβαριούνται, παίζουν λίγο με το κινητό τους και πάλι απ'την αρχή.

Οι πολιτικοί: Υποκατηγορία των κοσμικών. Συνήθως κάνουν κάποια δήλωση στο δημοσιογραφικό crew που βρίσκεται εκεί. Αγνοούν επιδεικτικά είτε τα χειροκροτήματα, είτε τα γιουχαΐσματα από το πολιτικοποιημένο κοινό που βρίσκεται από πάνω τους.

Οι φτωχοί, πλην όμως τίμιοι(;) φιλοθέατροι (είναι λέξη αυτό;). Κάθονται στις "φτηνές" θέσεις, πίσω και ψηλά. Με το που αρχίσει όμως η παράσταση, ώστε να μη φαίνονται και πολύ, κατεβαίνουν στις πιο κάτω. Αν είναι και δίπλα στις "VIP" θέσεις, παίρνουν με θράσος τα μαξιλαράκια από εκεί και τα βάζουν στις καινούριες δικές τους.

Οι νέοι, συνήθως 22-28 χρονών, που ήρθαν για το "hype" του πράγματος: Σπανίως παρακολουθούν τι πραγματικά συμβαίνει στη σκηνή. Σχολιάζουν δυνατά, με καφρίλες του τύπου: "Ελα ρε μεγάλε, σιγά το μονόλογο!", "Τι είπε τώρα ο άνθρωπος!!", "Τι είπε τώρα ο άνθρωπος; Δεν κατάλαβα.". Κριτικάρουν έντονα το ταλέντο των ηθοποιών που παίζουν υπερβολικά. Γελάνε ενοχλητικά. Το κινητό τους θα χτυπήσει μία φορά κατά τη διάρκεια της παράστασης και θα κάνουν 3' μέχρι να το βρουν και να το κλείσουν.

Anonymous said...

Όλα τα σχόλια καλά και οι κατηγορίες ακόμα καλύτερες.
Αυτό που δεν έχω καταλάβει εγώ, είναι εσείς όλοι (που για να φτιάξετε αυτές τις κατηγορίες έχετε πάει προφανώς πάνω από μια φορά στην Επίδαυρο), σε ποιά κατηγορία μπαίνετε;
:-)

averel said...

Stella , εγώ πάντως τακούνια δεν φοράω. Ούτε μπαλαρινάκι είμαι. Εσυ που ανήκεις?

Anonymous said...

παντως αν πας λίγο παρακάτω μεχρι την Κόστα, τότε θα περάσεις απέναντι Σπετσες και θα περάσεις κοτσάνι που λέγαμε κι εμείς στα 80ς.

noooneeee said...

Εγώ έχω να δηλώσω ότι ανήκω στην εξής κατηγορία:

Αυτοί που κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα: Τείνουν να κατηγοριοποιούν, να ομαδοποιούν και να κοροϊδεύουν τον κόσμο που πάει στην Επίδαυρο. Ενοχλούνται από τους ενοχλητικούς που βρίσκονται εκεί γύρω τους. Γράφουν posts σε blogs σχετικα με αυτά. Οταν τους ρωτούν, οι ίδιοι σε ποια κατηγορία ανήκουν, σκαρφίζονται την κατηγορία αυτών που κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα.

Νιάου.

l'esprit de l'escalier said...

Εγώ ήθελα να πω ότι ανήκω στην κατηγορία αυτών που κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα κτλ. κτλ., αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν ανήκει πια εκεί ο avel, διότι θέλω να είμαι μια κατηγορία από μόνη μου.
Avel και averel άλλωστε δεν μπορεί να είναι σε διαφορετικές κατηγορίες.