Σέξι λέξη

Πριν από κάτι εβδομάδες, η Σταυρούλα Παναγιωτάκη στην Athens Voice κατέγραψε τη χρήση της λέξης «μπαλαρινάκι» με τη σημασία «γκομενάκι». Παρότρυνε μάλιστα όλους εμάς που ασχολούμαστε με γκομενικά ζητήματα να υιοθετήσουμε το «μπαλαρινάκι» και τα παράγωγά του για την περιγραφή καταστάσεων που εγείρουν ζωώδη ένστικτα και ανθρώπινα μέλη.

Εγώ, πάλι, δεν αποδέχομαι την πρόταση αυτή. Αν και αναγνωρίζω την καλαισθησία, τη μουσικότητα και το λυρισμό της λέξης, βρίσκω αντιλειτουργικά τα πολυσύλλαβα παράγωγα/σύνθετά της και φρονώ ότι προτάσεις όπως π.χ. «Μου ορκιζόταν ότι ήταν αθώο, αλλά εγώ δεν είμαι μαλάκας: παίζει μπαλαρινοδουλειά», «Δεν κάθεσαι λέω γω να παραδώσεις την πτυχιακή σου και ν' αφήσεις τα μπαλαρινιλίκια γι' αργότερα;», «Φίλε, αυτό το αμάξι είναι και γαμώ τις μπαλαρινοπαγίδες» θα απορριφθούν από το σύνολο των χρηστών της ελληνικής.

Σαφώς προτιμότερο είναι κατά τη γνώμη μου το φρεσκάρισμα του γκομενικού λεξιλογίου με την προϋπάρχουσα λέξη «μανούλι», η οποία κατέγραψε λαμπρή πορεία στην εγχώρια αργκό είκοσι χρόνια πριν. Προλαβαίνει δε να ενταχθεί αυτή η ευφάνταστη λέξη στη γενική τάση αναβίωσης της δεκαετίας του '80. Για να μη μιλήσω για το μοναδικό σημασιολογικό πλούτο του αριστοτεχνικού προϊόντος της «μανουλομάνουλο».

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη κατάργησης συγκεκριμένα της λέξης «γκόμενα», διότι είναι υπεύθυνη για πλείστες όσες παρεξηγήσεις. Προσωπικά δε θα ξεχάσω το ξέσπασμα απαυδησμένης γυναίκας «είμαι άνθρωπος, όχι γκόμενα!», του οποίου υπήρξα αυτήκοη μάρτυς, αλλά και την αφοριστική δήλωση του Δήμου Μούτση ότι Για όλα φταίνε οι γκόμενες. Τραγουδώντας μάλιστα το εν λόγω σουξέ πριν από είκοσι πέντε χρόνια στην παιδική χαρά του σχολείου, δέχτηκα από ένα κοριτσάκι την εξής ερώτηση εν είδει παρατήρησης: «Σ' αφήνει ο μπαμπάς σου να λες τέτοιες κακές λέξεις;». Ε λοιπόν, ποιος θέλει να μεταχειρίζεται για ένα «μανούλι» μια λέξη που εμπίπτει στην ίδια κατηγορία με τα «σκατά», τον «τριμάλακα», την «κλανοκωλοσφυρίχτρα»;