Απόκριες ή όχι;
Καρναβαλιστής ή ισλαμιστής; Τι έχει κατά νου; Για πού το 'βαλε;
Δώσε τη δική σου εκδοχή και κέρδισε την κεφίγια της φωτογραφίας.
1.3.05
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Η ~ Ε Π Ι Φ Ο Ι Τ Η Σ Η ~ Α Ρ Γ Η Σ Ε ~ Μ Ι Α ~ Μ Ε Ρ Α
Είμαι η λεσπριτία, ή αλλιώς
- l'esprit de l'escalier
- και ζω στους αιθέρες, New Zealand
- τι σημαίνει l'esprit de l'escalier; κάνε κλικ για να μάθεις
Blogmarks
- Η εφαψίας
- Ο μέλλων χρόνος πέρασε και το κουνέλι σιγοβράζει
- Χέλια και δαχτυλίδια
- «Καταναλώστε, καταναλώστε» μας έλεγαν...
- Το πιο μεγάλο ποστ που γράφτηκε ποτέ για το πλυντήριο
- Αγαπημένο μου ημερολόγιο, θέλω να σου πω πως...
- Το κορίτσι που δεν αφήνω πίσω μου
- Η ιστορία του πιάνου μου
- Τι μου έμαθε η ζωή
- Σ' αγαπώ κι όταν χιονίζει
- Σονέτο 1 - «Το κλείσιμο του τεύχους»
- Θου Γου, ζεις, εσύ με οδηγείς
- Desire
- Εφιάλτης στο δρόμο με τις κρέπες
Labels
- "Εύρηκα" (19)
- Αντικείμενα (5)
- Αυτοψυχοθεραπεία (19)
- Εικονογράφηση (28)
- Έρωτας (4)
- Η ζωή απ' την καλή (33)
- Η ζωή απ' την κουλή (19)
- Καταθλιπτικά ποστ (6)
- Κρυφακούειν (2)
- Μικρές ιστορίες (20)
- Νοσταλγία (5)
- Πνευματωδές (18)
- Στιχοπλοκίες (9)
- Φαρμάκι (8)
A scale, a mirror and those indifferent clocks
Politics break
Γλώσσαι (και σώσε)
Στέλλα, κρατάω μαχαιροπίρουνο!
Hotel Memory
Blogbusters (friends and icons)
- στο άπειρο και ακόμα παραπέρα
- rock and roll circus
- global hipster
- παραλήρημα
- junky nurse
- music for a better living
- the deep sea bop of Friendrick Kinderpop
- vita moderna
- aspripetraxexaspri
- kratimokatavasma
- ασάρωτος οίκος
- κομμάτια ενός ολογραφικού ρόδου
- sraosha-rakasha
- there is a place in hell reserved for me and my friends
- I am behemoth
- θέλω να αγοράσω έπιπλα
- old boy
- σκέψεις του γεωργίου χοιροβοσκού
- skipper's
- phoooone hoooome
- two sides to every story
- black cats are superstitious
- taxi
Blogging non stop
- αθήναιου βορβορυγμοί
- armani had a softer touch
- arte de la fuga
- a teardrop explodes
- βαριέμαι που ζω
- βαρόμετρο
- b r e a t h e datascape
- casi un suspiro
- catsula
- δεν αλλάζω τα ηχεία μου
- διαταραχές
- digital-era
- dreams are the original cyberspace
- dribble & drink
- gloria mundi
- η κουρούνα
- is that all there is?
- isms and schisms
- ιφιμέδεια
- krotkaya
- loucretia's
- lemon
- magica de spell is cooking
- μια παρέα
- mindstripper
- mirandolina
- m. hulot's nothing days
- nickthecreek
- non - linear complexity
- (μια άλλη) νοοτροπία
- o ا .
- ο αρκούδος που ξέφυγε από το δάσος
- ο εξωγήινος καλχαρίας με το ραδιενεργό πέος
- ou ming
- progressive aspects of design
- πτυελοδοχείο
- rasta rocket
- singen-sang-gesungen
- στο παγκάκι
- τα εις εαυτόν
- τα μούτρα του George Le Nonce
- tender is the night
- the earth is not a cold dead place
- the reality tape
- the story so far...
- the 6 million dollar story
- tsouzei alla mou aresei
- vj' club
- φυσικά, τελείως φυσικά
- wanderlust: for the love of food and travel
- www.provato.gr
Blog cemetery
Α Greek mySpace jukebox
- tzimis panousis
- the last drive
- dread astaire
- the callas
- zebra tracks
- manolis aggelakis
- mickey pantelous
- palyrria
- locomondo
- dr. vodkatini
- the happy dog project
- yiannis papanastassiou
- kostas yaxoglou
- petros klampanis
- nikos veliotis
- coti k.
- fruto5
- sigmatropic
- φωτισμένοι νάνοι
- ion
- serafim tsotsonis
- nikos diamantopoulos
- marsheaux
- dousk
- mikael delta
- κ. βήτα
- my wet calvin
- absent without leave
- monika
- panos giannakakis
- matisse
- abbie gale
- raining pleasure
- closer
- κόρε. ύδρο
- mary and the boy
- small music theatre
12 comments:
Διευκρίνιση: το δώρο κερδίζει η καλύτερη ιστορία, όχι η αληθινή.
(Παρεμπιπτόντως όμως, όχι, δεν είμαι εγώ που πάω για τουρισμό.)
Είναι ενας Παλαιστίνιος που λιποψύχησε λίγο πριν κάνει επίθεση αυτοκτονίας και φυγαδεύεται από φίλο αδελφικό... Μαζί κατευθύνονται προς την Δύση ,όπου θα ζήσουν ελεύθερα τον έρωτα τους...
Ο άνθρωπος έφαγε πόρτα σε πάρτυ μασκέ. Πήγε τσαντισμένος στα Οινόφυτα και τρίπαρε με ό,τι κουβαλούσε για το πάρτυ.Αποτέλεσμα: Παραισθήσεις με αμμόλοφους μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι.
Λ.
Μετά από πολυήμερο οδήγημα στους κακοτράχαλους δρόμους της ερήμου, έχει φτάσει επιτέλους σε ακτίνα βολής από το στόχο του. Μπροστά στα μάτια του υψώνεται επιτέλους η πυραμιδοειδής οροσειρά, η ίδια που είναι χαραγμένη στο φυλαχτό που με κόπο εντόπισε μετά από χρόνια έρευνας στην αγορά του Αλγερίου. Το φυλαχτό που κρέμεται τώρα από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου.
Και στη μέση της οροσειράς, η κουτσουρεμένη κορυφογραμμή που έβλεπε για χρόνια τώρα στα όνειρά του, όπως εμφανίζονταν στο μυστικό χειρόγραφο.
Τζέμπελ Αλί, η Πέτρα του Αλί. Το μυθικό βουνό όπου ο Αλί Μπαμπά έκρυψε ξανά τον αμύθητο θησαυρό των 40 ληστών, αφού τους ξεπάστρεψε η κόρη του, για να αποφύγει τον πειρασμό.
Μόνο που η αληθινή ιστορία του Αλί, έντεχνα κρυμένη στα κωδικοποιημένα παλίμψηστα των αράβων σοφών, είναι πολύ διαφορετική από αυτό που έγινε γνωστό ως το παραμύθι της Σεχραζάντ.
Κι ο θησαυρός είναι ακόμα εκεί' λίγα χιλιόμετρα μπροστά του, μερικές εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης..
- Βρε Θανάση μου καλά πάμε;
- Μμμμ
- Μα εδώ έχει βουνά!
- Μμμμ
- Για ρώτα τον Αχμέντ, καλά πάμε;
- Καλά πάμε ρε γυναίκα, ξέρει ο άνθρωπος.
- Μα βρε Θανάση μου ρώτα εσύ να ξέρουμε.
- (^%$%$##$^&&)
- Μα κακό κάνω βρε παιδί μου και ρωτάω;
- Καλά σκάσε, θα ρωτήσω.
- Ε, άντε ρώτα ... εγώ δεν ξέρω αγγλικά.
- Excuse me mister, this way good? Pyramids? Pyramids?
- Yes good ... Pyramids!
- Nα μωρή, στάλεγα, καλά πάμε, τόπε κι ο άνθρωπος.
- Του είπες για τις Πυραμίδες;
- Ναι είπααααα
- Καλά βρε μωρό μου μη φωνάζεις!
......
- Θανάση μου ...
- Μμμμ
- Αυτό που φοράει στο κεφάλι του δεν είναι σαν αυτά που βλέπαμε στην τηλεόραση με τους τρομοκράτες;
- Μμμμμ;;;;;;
- Mε τους τρομοκράτες λέω ... το μαντήλι στο κεφάλι. Κάπου είχα διαβάσει ότι το φοράνε αυτοί που πάνε να κάνουν αυτοκτονίες. Πως φοράνε οι Χάρε Κρίσνα αυτά τα πορτοκαλί;
- Τι λες ρε γυναίκα; Δεν είναι Χάρε πως τους είπες οι άνθρωποι, Αιγύπτιοι είναι.
- Ναι αλλά κοίτα τι φοράνε.
- Ε και;
- Λέω μήπως είναι τίποτα παληάνθρωποι Θανάση μου και μας πάνε πουθενά και μας σκοτώσουν.
- Ρε γυναίκα, απ' το πρακτορείο μας τους σύστησαν. Λες να μην τους ξέρουν;
- Και θάναι αυτοί που λένε; Ξέρεις πόσα γίνονται;
- Παράτα μας πια ρε Πιπίτσα με τις υστερίες σου.
..............
- Καλέ που μας πάνε αυτοί;
- Μμμμ
- Που μας πάνε λέω
- Στις Πυραμίδες ρε Πιπίτσα.
- Τόση ώρα και μόνο βουνά βλέπω βρε αγάπη μου.
- Τι τόση ώρα μωρή; Λιγότερο από τέταρτο ξεκινήσαμε.
- Μα τι λες τώρα Θανάση. Τουλάχιστον μιά ώρα πάει που φύγαμε από το Hilton.
- Ρε Πιπίτσα, φύγαμε στις 9 και τώρα πάει και τέταρτο.
- Α μόνο ;
- ΜΟΝΟ
- Καλά βρε παιδί μου, μη φωνάζεις, δεν είπα και τίποτα.
.........
- Λες να μην κατάλαβαν καλά και να μας πηγαίνουν στην Αγία Ειρήνη;
- Ε;
- Αχ ρώτα βρε Θανάση μου, μήπως δεν κατάλαβαν καλά και πάμε στην Αγία Ειρήνη;
- (^^%$#@#)
- Ρώτα βρε νάχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
- Εxcuse me Mr. Pyramids? Pyramids?
- Yes, Pyramids.
- How long hour?
- How what?
- HOUR ... long? Long?
- No no long ... 15 more minutes
- More what?
- Minutes .. here .. look clock
- A ok
- Λοιπόν Θανάση μου;
- Πυραμίδες μας πάνε ρε γυναίκα και θάμαστε εκεί σε κανα τεταρτάκι.
- Εγώ Θανάση μου φοβάμαι.
- Ωχουουου!
- Αυτά τα μαντήλια, σου είπα τα έχω δει και στην τηλεόραση στον Χατζηνικολάου.
- Ε, τι;
- Μην είναι τρομοκράτες βρε Θανάση μου.
- ΧΕΣΕ ΜΑΣ ΠΙΑ ΡΕ ΓΥΝΑΙΚΑ!
- Μα Θανάση μου ..
- Ε, άμα είναι θα σε σφάξουν, σκάσε τώρα.
.........
- Αχ Θανάση μου κοίτα .. καλέ οι Πυραμίδες!!!!
[...] Πρακτικά, η βράβευση του Έλληνα ακαδημαϊκού αποδεικνύει την εξαιρετικού βεληνεκούς διείσδυση και αποδοχή του Λόγου και των Αξιών της Ορθοδοξίας στον Αραβικό και δή τον Παλαιστινιακό πληθυσμό ως αποτέλεσμα των φιλότιμων προσπαθειών του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αλλά κυρίως του Πατριάρχη Ειρηναίου προσωπικά. Το Μεγάλο Βραβείο "Εντουάρ Σαϊντ" θεσπίστηκε μόλις ένα χρόνο πριν - η επιλογή του καθόλα άξιου ακολούθου Τύπου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων κ. Αποστόλου Φωκά από το δεκαεπταμελές Συμβούλιο Διαχείρισης του καταπιστεύματος (μεταξύ των οποίων και η χήρα Αραφάτ), σηματοδοτεί έμπρακτα τη διάθεση των Παλαιστινίων να συνταχθούν με τις αγνές, ανιδιοτελείς και αποδεδειγμένα ειρηνόφιλες τάσεις όπως αυτές εκφράσθηκαν κατά την τελευταία διετία μέσω της αρθρογραφίας και λογογραφίας του κ. Φωκά. Ο ίδιος, καθ'οδόν προς τη σεμνή τελετή που έλαβε χώρα στο Κάιρο την περασμένη Πέμπτη, 18 τρέχοντος, αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις. Μίλησαν όμως οι πράξεις του και η εμφάνισή του: διάνυσε τα 580 χιλιόμετρα μέσα σε ταξί φτωχού Παλαιστινίου βιοπαλαιστή της Δυτικής Όχθης (και μάλιστα διασωθέντος της σφαγής της Σάμπρα) και εμφανίστηκε με την παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντήλα, προφανώς για να τιμήσει τη μνήμη του εκλιπόντος αλλά και να καταδείξει την αδελφοσύνη μεταξύ των δύο λαών. "Τέτοιες προσωπικότητες ψηλώνουν την Ελλάδα," δήλωσε ο Πρέσβυς μας στο Κάιρο κ. Αραβαντινός. [...]
Ανταπόκριση ΑΠΕ, 22 Νοε 2004
O Χατζηστεφάνου, πηγαίνοντας στην αγορά του Αλ Χαλίλι για μαντίλες και χαϊμαλιά.
Είμαι κατενθουσιασμένη με την υψηλή ποιότητα των συμμετοχών. Καλοί μου επισκέπτες, είθε ο Θεός των blogs να σας έχει πάντα έτοιμους για αριστοτεχνικά σχόλια.
Ο διαγωνισμός συνεχίζεται μέχρι την Παρασκευή - διότι μετά τελειώνουν οι Απόκριες και τι να την κάνετε την κεφίγια;
Η μαμά μου είναι που επιστρέφει απο τα λουτρά Αιδηψου με μαντήλα για να μην κρυώνει μετά τα θειούχα μπάνια.
Αραγε το "Σοκολατί" είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μου ή το "Μη Μου Μιλάς Για Καλοκαίρια"?
screw the contest, is that REALLY σοφία αρβανίτη in the house?!?!!
do u still have your hair in a perm? did u really say the magic word to that guy? what have u been up to?
Dear all. I was so pleased to find out that there are active fans in this site of the world. Yes, that's me, though my hair is straight now and slick and do you think I should get a perm to make a comeback? After all who the hell is Elli Kokkinou?*@#%!@(%^!@)%
Κι εκεί που ο διαγωνισμός πήγαινε χάρμα, με το ανφάν γκατέ της μπλογκόσφαιρας να λεζαντάρει τη φωτό παντοιοτρόπως, έριξε κόμεντ και η κατσικοπόδαρη Σοφία Αρβανίτη. Και μετά stop counting. Σκέφτομαι λοιπόν εγώ: Μήπως να της δώσω το έπαθλο, να εμφανιστεί να το πάρει και να μάθουμε τουλάχιστον ποια είναι; Έλα όμως που τότε ακριβώς δέχομαι ομοβροντία απειλητικών η-μηνυμάτων: «Το έπαθλο μου ανήκει, μωρή πατσαβούρα. Αν δε μου το δώσεις, θα σου κάνω το σπίτι μεταμοντέρνα εγκατάσταση. Που έμαθες και την κεφίγια, βλάχα, βλαχάρα, τελευταία» και άλλα τέτοια. Μάταια υπενθύμιζα στον αποστολέα ότι δεν είχε υποβάλει συμμετοχή. Μάταια του εξηγούσα ότι δεν ήταν ο ίδιος στη φωτογραφία. Αναγκάστηκα να υποκύψω και να του αφήσω το έπαθλο σε συμφωνημένο μέρος, για να γλιτώσω τη «μετατροπή του μπλογκ μου σε τέχνη με τη μέθοδο Χατζηστεφάνου».
Αναρωτιέμαι αν έκανα καλά...
Post a Comment