19.1.07

Ο μέλλων χρόνος πέρασε και το κουνέλι σιγοβράζει

«Μια ζωή είναι, θα περάσει». Την πρώτη φορά που το άκουσα γέλασα κελαρυστά. Τις σκόρπιες επόμενες άκουσα ένα αργόσυρτο σούρσιμο που δε σταματά ποτέ, όπως ο ήχος των αλυσίδων στα πόδια των φαντασμάτων. Τον τελευταίο καιρό η φράση αυτή δε μου προξενεί τίποτα. «Μια ζωή είναι, θα περάσει». Θα; Περνάει τώρα. Πέρασε. Μ' ένα «τσα» μπορώ να μπω στο μακρινό μέλλον, που βρίσκεται μόλις δυο βήματα παραπέρα, στην άκρη του σταθμού. Η Μπήλιω Τσουκαλά, που παίζει αυτή τη στιγμή, γίνεται ανάμνηση από τα παλιά χρόνια, κάπου στα 00s, όπως και τα μαλλιά μου χωρίς άσπρες τρίχες (άντε δυο τρεις) και οι φίλοι μου. Λένε πως όταν κάνεις παιδιά ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Θα πρέπει να έμειναν στη γιαγιά σήμερα τα δικά μου.

Είναι όπως όταν μισοξυπνάς το πρωί και πρέπει να σηκωθείς γιατί βιάζεσαι τρελά, αλλά δεν το κάνεις γιατί νυστάζεις. Κάτω από τα βλέφαρά σου περνάει όλο το επόμενο μισάωρο: σηκώνεσαι, πας στο μπάνιο, κουτουλάς στην πόρτα, κατουράς, πλένεσαι, ντύνεσαι. Όλο το επόμενο μισάωρο περνάει σε ένα δευτερόλεπτο. Είσαι στο κρεβάτι, αλλά έχεις ήδη πλύνεις τα δόντια σου. Είσαι αδρανής, αλλά έχεις φτάσει κιόλας στο τέλος.

Αλλά και το παρελθόν δε φαντάζει πια μακρινό. Μόνο ακατανόητο. Έχει συρρικνωθεί, και το παρόν δεν το διαχωρίζει πια από το μέλλον.

Η μοναξιά είναι το φίλτρο που πολώνει τα χρώματα και με κάνει να βλέπω καθαρά τον ορίζοντα. Μοναξιά - γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Δε φοβόμαστε τις λέξεις. Αλλά ούτε και τη σημασία τους, εδώ που τα λέμε. Η μοναξιά δεν είναι κάτι φοβιστικό, είναι κάτι ενοχλητικό. Πολύ ενοχλητικό. Σε κάνει κατ' αρχάς να βαριέσαι. Σε κάνει να λειτουργείς ρομποτικά. Σε κάνει να ξεσυνηθίζεις την παρέα και να διστάζεις να την επιδιώξεις. Σε κάνει βαρύθυμο. Σε κάνει, εντέλει, κι εσένα βαρετό. Και αλλόκοτο. Και σου μαθαίνει να βλέπεις τη ζωή αποστασιοποιημένος, ως όλον, ως μια μικρή σφαίρα, στο μέγεθος του πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα: μέχρι να παρακολουθήσεις το ένα ηλιοβασίλεμα, σε προλαβαίνει το άλλο.

Αλλά και τα παιδιά, όπως το βλέπω, δε λύνουν το πρόβλημα, παρά για μια εικοσιπενταετία στην καλύτερη. Ο πατέρας μου βγήκε στη σύνταξη και πελαγοδρομεί σε μια απέραντη θάλασσα ματαιότητας. Ίσως σε αυτή τη φάση τα εγγόνια λειτουργούν ως νέα, δυνατή ένεση. Αλλά έτσι που τα 'φεραν οι καιροί, κανείς δε δικαιούται να βασίζεται σ' αυτά.

Ίσως τελικά η Γκλεν Kλόουζ στην Ολέθρια σχέση να μην ήταν τόσο τρελή για δέσιμο. (Άσχετο: πόσο θα ήθελα τώρα μερικά bars δημητριακών.) Ίσως να την είχε βαρέσει η πολλή μοναξιά. Της το λέει κι ο Μάικλ Ντάγκλας: «You're so sad. You know that, Alex? Lonely and very sad». Όχι τρελή, άντε έτσι. Γιατί το χειρότερο που σου κάνει η μοναξιά είναι αυτού του είδους η παράνοια: μόλις πέσεις πάνω σε μια ωραία μη μοναχική εμπειρία, προσκολλάσαι σ' αυτήν σαν να μην υπάρχει αύριο. Επειδή ξέρεις ότι δεν υπάρχει.

Γι' αυτό, παιδιά, μακριά από μόνους ανθρώπους. Μπορεί να σας γραπώσουν και να μαγειρέψουν το κουνέλι σας. Αφήστε τους να ζήσουν τη ζωή τους όπως τη ζουν. Θα τους πάρει πολύ λίγο.


(Κάντε μου τη χάρη να μην υποκύψετε στην παρόρμηση να κάνετε σχόλια συγκαλυμμένου οίκτου. Θα το εκτιμήσω.)

25 comments:

roidis said...

ωραίο κείμενο,
τα σέβη μου.

isobel said...

φιλενάδα να τηνε κόψεις τη Μπήλιω γιατί σε χαλάει,
ακούς εκεί "Η μοναξιά είναι το φίλτρο που πολώνει τα χρώματα και με κάνει να βλέπω καθαρά τον ορίζοντα." μπουχαχα

δες λίγο Κωλεθρια Σχέση να γελάσει το χειλάκι σου
καλά ο Μαικλ Ντάγκλας είναι ΕΝΤΕΛΩΣ φαιδρός σε αυτό το αριστούργημα της 7ης τέχνης
μπουχαχα

speira said...

Οτι μια είναι η ζωή και ότι θα περάσει είναι απόλυτη βεβαιότητα τουλάχιστον για όσους δεν πιστεύουν σε μεταφυσικά επέκεινα.
Το θέμα ειναι να την έχουμε αγκαλιά, οχι να τη σερνουμε σε αναπηρικο καροτσάκι. Πέρασε α΄λλη μια στιγμη ακόμα, ναι αλλά πως περασε;

Loucretia said...

Ωραια, τουλαχιστον μπορεις να μας δωσεις τη συνταγη για κουνελι-στιφαδο;;
(αποπειρα αποφυγης σχολιου συγκαλυμμενου οικτου):-Ρ

Lion said...

Η μοναξια ειναι πολυ προτιμοτερη απο την ανουσια συντροφια.

Το κειμενο πολυ ομορφο - διαφωνω με το τελικο συμπερασμα.
Τους μοναχικους δεν πρεπει να τους (δλδ. να μας) αποφευγουν. Οι μοναχικοι ειναι οι εκλεκτικοι της ζωης.

l'esprit de l'escalier said...

Καλά τα λες εσύ, Dralion, αλλά εγώ δεν έλεγα για τους μοναχικούς, έλεγα για τους μόνους.

Isobel, μετά συγχωρήσεως κιόλας, αλλά κάνεις λάθος. Ο Μαικλ Ντάγκλας είναι ΕΝTEΛΩΣ φαιδρός σε ΟΛΑ τα αριστουργήματα της 7ης τέχνης όπου έχει χώσει τη μύτη του (εξαιρείται το Wonder boys).

Anonymous said...

Εγώ θα έλεγα ότι δύο μόνοι είναι καλό να έρχονται κοντά!

xryc agripnia said...

Ωχου,το καημενο!

(δευτερη αποπειρα αποφυγης σχολιου συγκαλυμμενου οικτου):-Ρ

Anonymous said...

kai poia h diafora tou monou apo to monaxiko??? egw eimai monos alla den to epediw3a... kai einai adiko...

santa carol said...

καλο Πασχα!

(τρίτη απόπειρα αποφυγής σχολιου συγκαλυμμένου οίκτου.... όχι???)

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Μόνος, μοναχικός, μοναξιά.
Ο καθένας διαλέγει αυτό που του ταιριάζει.

Anonymous said...

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα πώς βγήκε το τελευταίο συμπέρασμα"μακρυά από μόνους".
Αν ακολουθήσουν όλοι αυτή τη συμβουλή,κανείς δε θα γίνει ποτέ ΔΥΟ.'
Μάλλον δεν εννόησα πώς εννοείς το "μόνος"
:)

Anonymous said...

καλα ο μαικλνταγκλας ειναι γαματος λεμε
δεν σου αρεσε στο μπεισικινστικτ?
κατ αρχης (κατ αρχας) το δερματινο που φοραγε στην σκηνη της καταδιωξης στο σαν φρανσισκο τωρα δικαιωνεται(ε) μιας και φετος (ξανα) εγινε μοδα λεμε
φ/

Anonymous said...

Όποιος δεν έχει ζήσει ως παντρεμένος δεν ξέρει τι σημαίνει μοναξιά, έλεγε ο Μεγάλος Τσέχωφ.

Ανώνυμος

THE NIVA said...

Michael Douglas is god.
Είναι η απόλυτη σκατόφατσα που με τις πλάτες του μπαμπά, κατάφερε να το παίξει γόης. Ωστόσο επειδή έχει τη συγκεκριμένη "τα-χω-πάρει-άσχημα" φάτσα (κορυφαίο παράδειγμα: η σκηνή στο Basic Instinct που λέει "is this some kind of a jooooooke"), με πείθει πάντα ότι είναι στα πρόθυρα κρίσης. Μην ξεχνάμε άλλωστε το ρόλο του στο Falling Down.
Όσο για το ποστ, όλο συνοψίζεται στο πόσο σωστά κι αβίαστα δένουν οι λέξεις στη φράση lonely&sad. Όπως λέμε chalk&cheese, Lennon-McCartney, Andy Cole-Dwight Yorke.
Η αλήθεια όμως είναι ότι άνθρωποι υπάρχουν, ποιος όμως πραγματικά δοκιμάζει να τους βρει (με τον κίνδυνο να προσπεράσει ορισμένους μαλάκες αρχικά);

isobel said...

τώρα που τα σχόλια πήραν άλλη τροπή θα συμφωνήσω κ θα επαυξήσω σχετικά με το Michael Douglas ότι
1) είναι βυσματίας λόγω του μπαμπά του κ
2)άχρηστος (ΜΠΑΜΠΑ-ΜΠΑΜΠΑ οι καλοί σκηνοθέτες δε με παίζουνε)

όσο για το wonder Boyz απλά είναι ωραία η ταινία, όχι ότι την αναδεικνύει ο Michael τώρα, μην τρελλαθούμε...
άραγε βατόμουρο πήρε ποτέ;

mindstripper said...

...προσκολλάσαι σ' αυτήν σαν να μην υπάρχει αύριο...

Αλλά το μεγαλειώδες ρεζουμέ ξέρεις ποιό είναι, έτσι; Το ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Και είναι τόσο μεγαλειώδες, που μία self-centered δοξασία πρέπει πάντα να το συνοδεύει. Το κόλπο για μία ωραία επιδερμίδα είναι άλλωστε ο ατάραχος ύπνος.

(Συγκαλυμμένη αυτο-λύπηση μετράει;)

Μαρκησία του Ο. said...

Η μοναξιά/ μοναχικότητα δεν έχουν να κάνουν με την παρέα/ συντροφιά/ γουατέβερ.
Ή τόχεις ή δεν τόχεις.
Κι αν τόχεις, είναι πάντα μέσα σου.

Κι αν γραπώσεις κανέναν, να θέλεις να σε γραπώσει κι αυτός.
Έτσι πάει. Γραπώνοντας πας στην Πόλη (το χαϊκού του αποπροσανατολισμένου). Μαγειρεύοντας κουνέλια μέχρι να πετύχει το στιφάδο.

Φιλί μαντεμουαζέλ.

Idάκι said...

Συμφωνώ με τη Λεσπριτία: οι άνθρωποι που είναι και παραμένουν μόνοι, είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ. Μακριά. Από ιδία εμπειρία και στις δύο πλευρές του νομίσματος.

Τη στιγμή που θα αναζητήσουν παρέα συνειδητά, παύουν να είναι μόνοι.

Συμπτώματα της πολυπόθητης μετάλλαξης: αναζήτηση ρούχων πέρα από πυτζάμες (μα θυμάμαι ότι είχα βραδυνά μπλουζάκια), μαγείρεμα πέρα από microwaveables/μακαρόνια, τακτοποίηση, έξοδοι με όποιον διατίθεται να τους ανεχτεί, άρνηση επιστροφής στο σπίτι μέχρι την ώρα του ύπνου, καινούρια ενδιαφέροντα, pc σε αχρηστία τα βράδυα, συσσώρευση βιβλίων που δεν προλαβαίνουν να διαβαστούν πια... να πω κι άλλα;
Α, και είναι λίγο κολλητσίδες στην αρχή αλλά μετά βρίσκουν κ άλλα θύματα ;ppp

l'esprit de l'escalier said...

Περί "ποια η διαφορά του μόνου με το μοναχικό": Όπως το βλέπω, ο μοναχικός είναι λόγω ιδιοσυγκρασίας, τη βρίσκει και κάπως, ενώ ο μόνος παίζει να μην την παλεύει κάστανο με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, συχνότατα όχι κατ' επιλογήν.

Περί Μάικλ Ντάγκλας: Αυτές οι πλάτες του πατέρα του ούτε οι πλάτες του Άτλαντα πια. Απ' ό,τι είδα, ήταν φαβορί για Χρυσό Βατόμουρο για το Basic it stinks (!), αλλά το 'χασε μέσα απ' τα χέρια του.

Περί συμπεράσματος "μακριά από μόνους": Ε, δεν ήταν και απαλλαγμένο από κάθε ειρωνία αυτό.

Περί "ποιος όμως πραγματικά δοκιμάζει να τους βρει (με τον κίνδυνο να προσπεράσει ορισμένους μαλάκες αρχικά)": Αυτοί οι ορισμένοι μαλάκες μάς αποθαρρύνουν και μας κάνουν να νιώθουμε ότι it's a jungle out there και να πορευόμαστε με το "όποιος καίγεται στο χυλό, φυσά και το γιαούρτι", γι' αυτό δεν πρέπει να τους βάζουμε στην παρένθεση.

Περί επικινδυνότητας: idaki, έτσι είναι όπως τα λες!

Επίσης, γόσους δεν ξέρουν και βαριούνται να ψάξουν, έμαθα ότι οι Andy Cole-Dwight Yorke ήταν κάτι ποδοσφαιριστές (φονικό δίδυμο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).

djentry said...

"σχόλια συγκαλυμμένου οίκτου"? none of that. respect, it's a jungle out there indeed :))

lord summerisle said...

Το πρόβλημα με τους μόνους ανθρώπους είναι ότι μαγειρεύουν το κουνέλι του άλλου αντί να το σουφρώσουν για παρέα.

Oneiros said...

Και τα δικά μου σέβη, εξαντλητικά ακριβής καταγραφή, ως συνήθως. Ο χρόνος της μοναξιάς κυλάει ακόμα πιό παράξενα, σαν το χρόνο του στρατού, που λέει κι ο Thomas: αργά οι ώρες, γρήγορα τα χρόνια.

Rodia said...

Να σου πω.. παλιά, υπερασπιζόμουν με μανία το "δικαίωμα στη μοναξιά" όπως έλεγα τις λίγες στιγμές που ήθελα, επιτέλους, να βρεθώ μόνη με μένα, να τα βρίσκω με τον εαυτό μου, όταν γύρω μου γινόταν χαμός -σπίτι, γραφείο, παντού.
Σήμερα, που έχω πλέον (σε...πλούσιες ποσότητες!) αυτό το δικαίωμα, είμαι κάπως μετέωρη.. ίσως επειδή δεν είναι κάτι που κατέκτησα μάλλον -μονολογώ!:-ΡΡ

Anonymous said...

I feel great being a cheap ass slut. When my father, Alexis Kaskantiris and my mother, Nikoletta Marra, who own the 'Marra Flour Industry' in Corinth, Greece, send me to the University of Athens to study at Law School, they didn't know that I would fuck with every male I could find in order both to have fun and to make my own money!


https://www.facebook.com/katerina.sketo