It's the end of the feed as we know it

Ότι θα κατέληγε και το monitor (ε; ποιο;) στο Blog Cemetery, ε αυτό πια δεν το περίμενα.

Δεν ξέρω αν η λέξη «σπαζοκλαμπάνιας» (αγαπημένη της παραληρηματία και εσχάτως κωλοσφιξούρας isobel) υπάρχει στα λεξικά (δηλαδή μπορώ να μάθω σε 5 λεπτά, αλλά προτιμώ να διαθέσω τα 5 λεπτά που μου περισσεύουν σήμερα στο να βράσω το βραδινό αφέψημά μου «έναστρος ουρανός»), αλλά θα μπορούσε ο ορισμός της να είναι ο εξής: (σπαζοκλαμπάνιας ίσον ο) άνθρωπος που, αν και δεν είναι απαραίτητο να παραλογίζεται (αν βέβαια σκύψεις με υπομονή πάνω από τα επιχειρήματά του και επιδείξεις λεπτή ευαισθησία και μπεις στη θέση του), εντούτοις αναλώνει την ενέργεια των άλλων στρέφοντάς την προς τον εαυτό του, αντί να συνεισφέρει ενεργειακά σε ένα δοθέν σύνολο ή έστω να αφήσει το δοθέν σύνολο να ενεργεί(ται) με την ησυχία του.

Χμ. Νομίζω πως αυτός ο ορισμός είναι κάπως ζεν (με τη noheathen-ια έννοια του όρου). Ας ξαναπροσπαθήσω: (σπαζοκλαμπάνιας ίσον ο) μάγος που, αν και δεν είναι απαραίτητο να έχει βγάλει τη Σχολή Ταχυδακτυλουργών Νέας Ιωνίας (αν βέβαια κάτσεις και ψάξεις τα διπλώματά του και τις αρχεία του προέδρου Ελλήνων Ταχυδακτυλουργών Βαλτάσαρ), εντούτοις, καθώς ένα ποτάμι έρχεται προς το μέρος του, επιλέγει να πάρει τη μορφή βουνού και να του φράξει το δρόμο, αντί να πάρει τη μορφή παραπόταμου και να ενωθεί μαζί του δυναμώνοντάς το, ή έστω να λουφάξει ως πεδιάδα και να αφήσει το ποτάμι να κυλήσει με την ησυχία του.

Οχ. Ο ορισμός αυτός είναι κάπως χίπικος, με την έννοια του noheathen πάντα, δηλαδή «αυτός που αναφέρεται στη φύση, ο μη αστικός», αν καταλαβαίνω καλά, ε noheathen; διόρθωσέ με. Άσε που ο kouk θα τσινούσε κάπως με τη λέξη «επιλέγει» και θα επισήμαινε ότι κάποιος ελαττώνει την γκάμα επιλογών του μάγου χωρίς αυτός να συναινεί. Ας κάμω άλλη μια προσπάθεια:

(σπαζοκλαμπάνιας-συνώνυμα): μαστροχαλαστής καλής διάθεσης, φτεροκόφτης των ρομαντικών+θετικών+πρακτικών υπάρξεων του κόσμου (ντέσμον) τούτου, σομελιέ νεύρων, σαμποτέρ του εθελοντισμού, λαμπατέρ, εκλέρ, καρμπιρατέρ, κολιμπρί, αμπαλάζ, μιξάζ (καμία σχέση το καινούριο με το παλιό) Fuzz, φέιθ νο μορ, σέικ σέικ σέικ σέικ σέικ μι αμόρ, ζαβαρακατρανέμια και γενικώς βαβούρα, που για καλό δεν είναι (παιδιά, λίγη ησυχία, δεν μπορώ τη βαβούρα, γι’ αυτό και μ’ αρέσει ο Τζώννυ Βαβούρας όταν δεν κάνει βαβούρα).

Βασικά σόρι για την ανάλαφρη ειρωνία, αλλά μου βγαίνει φυσικά κι αβίαστα, σταθερά κι αμείωτα, έτσι, την αφήνω κι εγώ να κυλήσει, όπως το ποτάμι που λέγαμε παραπάνω (καμία σχέση). Αυτό που ήθελα να πω είναι, τώρα που το monitor έκλεισε και δε με διαβάζει κανείς και μπορώ να λέω τη γνώμη μου άφοβα, ότι, τώρα που το monitor έκλεισε και δε με διαβάζει κανείς και μπορώ να λέω τη γνώμη μου άφοβα, ότι, τώρα που το monitor έκλεισε και δε με διαβάζει κανείς και μπορώ να λέω τη γνώμη μου άφοβα, ότι η λούπα της ενοχλητικής μύγας μπορεί να προκαλέσει απρόβλεπτες αντιδράσεις στον άνθρωπο. Put the blame on μυγ. Καλά, ούτε αυτό ήθελα να πω, τέλος πάντων. Σταματώ εδώ. Ή μάλλον όχι: αξίζει ίσως να προσθέσω ότι από τα σχόλια στο αρχικό ποστ του vrypan με εκφράζει περισσότερο το σχόλιο του ghteytria, το #69 (καλά, αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο).

Αγαπητέ vrypan, αντίο κι ευχαριστώ για τα π(ο)σ(τ)άρια.