Boring...
Ήξερα κάποιον που στις διακοπές έλεγε πράγματα όπως: «Άντε να πάμε και στο σπήλαιο να ξεμπερδεύουμε». Αντιμετώπιζε την επίσκεψη στο χάιλαιτ αξιοθέατο του μέρους σαν κάτι που, αφού ήταν γραφτό απ' τη μοίρα να κάνουμε, ε, ας το κάναμε μια ώρα αρχύτερα.
Συχνά, πολύ συχνά, βλέπω ακριβώς έτσι τη ζωή. «Άντε να γεράσουμε, να πεθάνουμε, να ξεμπερδεύουμε». Μερικές νύχτες όμως με πιάνει αισιοδοξία. Τότε κάνω τη σκέψη: «Μια ζωή είναι, θα περάσει».
6 comments:
Δεσποινίς, εδώ είναι η ουρά για την καντίνα του ‘σπηλαίου της αιωνιότητας’.
Εξού και ο συνωστισμός, η πίεση και η πολυκοσμία.
Ότι φάτε και ότι πιείτε μέχρι να έρθει ο ‘ξεναγός’.
Ψέματα.
για σκέψου, όμως, πως υπάρχουν και άνθρωποι που παρότι φύσει απαισιόδοξοι και μελαγχολικοί απλώς δεν θέλουν να περάσει ποτέ (με όλα της τα στραβά και όλα της τα καλά)...
Οι διακοπές και η ζωή χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Τους τουρίστες και τους ταξιδιώτες. Από σένα εξαρτάται αν θες να "ξεμπερδέυεις" τόσο εύκολα. ( δεν σου κρύβω οτι και γώ έτσι σκέφτομαι μερικές νύκτες!!!)
Επειδή σίγουρα θα πεθάνουμε, αλλά κανείς δεν ξέρει αν θα γεράσουμε κι αν θα ξεμπερδέψουμε, καλύτερα...
ΠΑΡ' ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ:
Ζήτω η υψηλή θερμοκρασία, η ελληνική θάλασσα και η Jose Cuervo (παγωμένη)!
Sorry που υποβιβάζω το επίπεδο του blog (ανεβάζω όμως την ψυχολογία)
Καλά τα λέτε, παίδες και κορασίδες.
Ροδομιχάλη, τα λες ακόμα καλύτερα - κατέβασε κι άλλο το επίπεδο, χικ!
Post a Comment