Η Τσικίτα αφιερώνει στη Φαβέλα και περιμένει, λέει, εκείνη τη βόλτα με τη Sachs
Αποφάσισα να αλλάξω εντελώς στη ζωή
και να κόψω κάθε είδους με εσένα επαφή.
Ανακάλυψα πως ήσουν η πηγή του κακού
Γιατί σ' όσα λάθη είχα κάνει υπήρχες παντού.
Μα εγώωω σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
και γι' αυτόοο δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώωω να σε ξεχάσω.
Και μου λείπεις, και μου λείπεις, κι υποφέρω...
Υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύ...
Έχεις φύγει, έχεις φύγει, έχει μείνει η ζωή μου μισή.
Τι είν' αυτό που με τραβάει κοντά σου τόσο πολύ
και σ' εσένα άνευ όρων έχω παραδοθεί;
Σ' αγαπώωω, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
και γι' αυτόοο δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώωω κι υποφέρω...
(ΑΝΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΑ ΠΡΗΞΑΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ.)
Η Φαβέλα ευχαριστεί και ανταποδίδει, αλλά η Sachs, λέει, δεν είναι για καθωσπρέπει κορίτσια σαν την Τσικίτα. Πάμε ν' ακούσουμε την αφιέρωση:
Πώς πέρασε απ' το μυαλό σου κάτι τόσο τρελό; / Πώς θα μπορούσα εγώ με κάποιον σαν εσένα να βγω; / Μην κάνεις όνειρα και μην πλησιάσεις ποτέ / Σταμάτα να μου κολλάς / Δε θέλω να με κοιτάς / Βρες άλλη να εκτονωθείς / Σταμάτα να με ενοχλείς / Σταμάτα να μου κολλάς / Δε θέλω να μου μιλάς / Και με αυταπάτες μη ζεις / Μαζί μου εσύ δε θα βγεις / Κι ο μόνος να 'σουν στη γη / Πάλι θα ' χα αρνηθεί. Είσαι τρελός αν θεωρείς πως σ' έχω ερωτευτεί / Δεν έχεις με το περιβάλλον σου καμία επαφή.
4 comments:
Θόλωσε στα αργεντίνικα μάτια των αντρών το λαμπερό καπέλο του ραψωδού. Οι μύτες τους ανάσαιναν πόνο και απ' τα στόματά τους άχνιζε η τρύπα της αγάπης. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, η Φαβέλα, που λουζόταν στον ήλιο, πάγωσε μονομιάς.
Τότε ακριβώς, το παλιό τρανζίστορ μάρκας Perdio Empire άρχισε να τρέμει από τα παράσιτα. Λίγο πριν πέσει από το περβάζι και τσακιστεί, μια γυναικεία κραυγή βγήκε με κόπο από το ηχείο του:
"Amami, Alfredo, quant'io t'amo. Addio..."
"Αγάπα με, Αλφρέδο, τόσο πολύ, όσο σ' αγαπώ. Έχε γεια..."
Τα πηνία και οι λάμπες σκορπίστηκαν στο πάτωμα, κι απ' όπου κύλησαν άνθισαν καμέλιες, μαργαρίτες και βιολέτες. Κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς το διαλυμένο πια ραδιόφωνο μετέδωσε μέχρι τέλους την Τραβιάτα, την ιστορία της ερωτευμένης ετοιμοθάνατης πόρνης που θυσιάστηκε για να λυτρώσει τον αγαπημένο της.
(Όσο για τον Τσε Γκεβάρα, αφού, σε μια παρανόηση τύπου Μπρους Γουίλις στους "12 Πιθήκους", νόμισε ότι το "Che T'accade" -που φυσικά δεν ήταν ο ακροτελεύτιος στίχος της τελευταίας πράξης της "Τραβιάτα", αλλά μην περιμένετε αξιοπιστία εν μέσω ερωτικού παραληρήματος- ήταν μήνυμα που απευθυνόταν σε αυτόν προσωπικά, κατέβηκε από τη "Δυνατή ΙΙ" των 500 κυβικών, παραχωρώντας την στη μυθολογία των εραστών, και συνέχισε το δικό του δρόμο με τα πόδια.)
"Όλοι μαζί" - βλέπε: και οι τρεις τους.
Αφού σου αρέσουν τα σονέτα, διάβασε. Το μόνο που έχω να σημειώσω είναι ότι ο αστερισμός της Κασσιόπης (ή Κασσιόπειας) σχηματίζεται στον ουρανό σαν ένα W με πέντε αστέρια 2ου και 3ου μεγέθους, αλλά στην πραγματικότητα αποτελείται από 89 αστέρια. Ή μήπως δεν είναι 89;
Τα 89 άστρα της Κασσιόπης
Με δανικό εξάντα περπατώ στον Γαλαξία
τον πάλσαρ του Καρκίνου εξαντλώ
τον έρωτά μου ονομάζω ταραξία
και του Ωρίωνα τη σκόνη συγκαλώ.
Στιλπνή ανάμνηση φιλιού που παίρνει βάθος
έτη φωτός από του Πλούτωνα τη ράχη.
Ιστιοφόρος ο καιρός, μα κάνει λάθος
στην ερυθρά κηλίδα χάθηκε η μάχη.
Με λέξεις δανικές την Κασσιόπη συλλαβίζω
-εσύ μετράς ξανά κι η νύχτα τον Κοπέρνικο νοθεύει-
στου Δράκοντα τα ζάρια σε κερδίζω
και στο φινάλε η νομική των άστρων θριαμβεύει:
«Ογδόντα εννιά», μου λες, «και τα κρατάω και τα ορίζω».
«Ογδόντα οκτώ», σου λέω. «Εγώ είμαι αυτό που περισσεύει».
Post a Comment