Κι άλλη εκτροπή

Άσχετο, αλλά όταν ανοίγετε το μπλογκ μου βλέπετε μια λευκή λωρίδα ανάμεσα στην ημερομηνία και στον τίτλο του ποστ; Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του template μου θα πρέπει να βλέπετε απλώς μια διακεκομμένη γραμμή, όπως εγώ. ;;;

Άλλο άσχετο είναι: Δεν είχα πει ότι μου αρέσει η Λιάνα Κανέλλη; Από προχτές που την είδα να συνεντευξιάζεται στη ΝΕΤ μου αρέσει ακόμα πιο πολύ.

Επίσης θέλω να πω ότι στο Κινγκ Κονγκ, που το κατευχαριστήθηκα, μου άρεσαν πολύ δύο λεπτομέρειες. Πρώτον το ότι η Αν προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον Κονγκ πετώντας μπάλες στον αέρα σαν ζογκλέρ, δηλαδή παίζοντας, απεικονίζοντας έτσι το πόσο έλκεται το αρσενικό από το παιχνίδι και το πόση σημασία έχει για την εδραίωση μιας σχέσης να αφήνει το θηλυκό την παιχνιδιάρικη πλευρά του να εκδηλώνεται. Δεύτερον, το ότι ο ναύτης τύπου Μόγλης, που μεγάλωσε στο αμπάρι του πλοίου, διαβάζει την Καρδιά του Σκότους του Κόνραντ, πράγμα που, σε συνδυασμό με τη φρίκη τύπου Αποκάλυψη Τώρα που αντικρίζουμε στο Νησί του Κρανίου, ρίχνει πάνω στην προσπάθεια κατάκτησης του απάτητου (και στον ίδιο το σκηνοθέτη Καρλ Ντέναμ - Τζακ Μπλακ) τη σκιά από το ψυχικό σκοτάδι του Κουρτς. Ειδικά αυτό το δεύτερο το βρήκα πολύ έξυπνο εκ μέρους του Πίτερ Τζάκσον.