Ευχαριστώ για τα σχόλια, συνεχίστε, παρακαλώ. Στο μεταξύ:

Αχαχαχαχα. Το ποίημα που σύνθεσαν τα καλά μου αδερφάκια Γιώργος και Μαρίζα και μόλις έλαβα πάνω στη γιορτινή κάρτα (λεπτομέρεια: ο τίτλος της ζωγραφιάς της κάρτας είναι: «Χριστουγενιάου»):

Μεγάλη ιστιοπλόισσα και κάτι παραπάνω / ο νέος χρόνος να σε βρει στο Cutty Shark απάνω.
Δαμάζοντας τη θάλασσα, κρατώντας το τιμόνι / χτυπάς με το κατάρτι σου ένα μικρό γλαρόνι.
Γλαρώνει και το μάτι μου και βγάζει μια γυαλάδα / θα είναι που 'δα πάνω σου αυτή τη νιτσεράδα.
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά ευχόμαστε στο τέλος / να κυβερνάς το σκάφος σου ωσάν να είναι βέλος!

Which reminds me of the μέρα (1995-6) που καθόμασταν βαριεστημένοι με το φίλο στο παλιό μου σπίτι στα Ιλίσια, φοιτητές, ορίζαμε ένα θέμα και γράφαμε από ένα ποίημα. Έψαξα (κρατάω τα πάντα - μέχρι και χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, που λέει ο λόγος), τα βρήκα και τα αντιγράφω στην υγειά του.

Το καρούμπαλο (το δικό του ποίημα)
Μες στη χώρα του μετώπου / να σου μια καρουμπαλιά / του γελοίου του ανθρώπου / άλλη μια κακοτυχιά.
Φίλε, είσαι σα μαλάκας / με τ' αγγούρι που φοράς / μοιάζεις λίγο και με βλάκας / λίγο και με κερατάς.
Μα εγώ αδιαφορώ / στα αρχίδια μου κι αυτό / το καρούμπαλο γυαλίζω / και το μέλλον ατενίζω
τώρα πια με άλλο μάτι / και ας μοιάζω με σακάτη.

Το καρούμπαλο (το δικό μου ποίημα)
Θα σου δώσω μια μπουνιά / που θα χάσεις τον ντουνιά / θα σου κάτσω ένα σκαμπίλι / που θα γίνεις ροκαμπίλι.
Σ' το χα πει: θα σε πλακώσω / θα σε σκίσω, θα σε λιώσω / θα σου δώσω δυο κλοτσιές / να θυμάσαι και να κλαις.
Το πουλί θα σου τσακίσω / και μετά θα σε μαδήσω / στο κεφάλι κουτουλιά / και στ' αυτί μια δαγκωνιά.
Θα θυμώσεις και θα σκάσεις / όμως δε θα με ξεχάσεις / η αγάπη σου θα σβήνει / το καρούμπαλο θα μείνει.

Η αγάπη (το δικό του ποίημα)
Η αγάπη είναι πούτσα / που τους κάνει όλους λούτσα.
Τους μουσκεύει και τους βρέχει / κι ύστερα από λίγο τρέχει,
πάει πέρα, σ' άλλους τόπους / συναντά νέους ανθρώπους
και καθώς είναι μια πούτσα / και αυτούς τους κάνει λούτσα.
Φεύγει, πάει μακριά / σαν τρελή αποκριά,
μασκαρεύει το κεφάλι / και γυρνάει πίσω πάλι.
Η αγάπη είναι πούτσα / και τους ξανακάνει λούτσα.

Η αγάπη (το δικό μου ποίημα)
Την αγάπη κι αν την πλένεις / το σαπούνι σου χαλάς / σου βρομίζει και το μπάνιο / και μετά παραμιλάς.
Της γελάς με πονηράδα / κι αυτή κλάνει δυνατά / δείχνεις έξω τη λιακάδα / και σου δείχνει τα σκατά.
Το τυρί βάζεις στη φάκα / -θα της δείξεις τώρα εσύ- / περιμένεις σα λιγούρι / να πιαστεί το πι και φι.
Έρχεται λοιπόν η ώρα / πλησιάζει στο ψητό / το τυρί αρπά και φεύγει / και σ' αφήνει νηστικό.

Εγώ και οι άλλοι (το δικό του ποίημα)
Σκατά στα μούτρα σου, Μιχάλη / που θα μου πεις «εγώ κι οι άλλοι».
Η φαντασία σου μεγάλη / αν νομίζεις πως οι άλλοι
φαφλατάδες παπαγάλοι / καραγκιόζηδες μεγάλοι
στέκουν δίπλα στο εγώ μου / στο υπέροχο εγώ μου
χωρίς πρόβλημα κανένα. / Λοιπόν, σε χέζω και εσένα.
Εσύ, λοιπόν, κι οι άλλοι / είστε τρύπιο κουτάλι
είστε καραφλό κεφάλι. / Σκατά στα μούτρα σου, Μιχάλη.

Εγώ και οι άλλοι (το δικό μου ποίημα)
Καλημέρα σας, παιδάκια / θα σας πω μια ιστορία / από δω είμαι εγώ / κι από κει είναι οι άλλοι.
Αχ, γιατί να είναι έτσι / σαν το γιουβέτσι / ελάτε λίγο από δω / να 'ρθω λίγο πιο κει.
Αλλά βλακείες / αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες.


Καλά μου αδερφάκια, ήμουν τότε στην ηλικία σας. Ευχαριστώ, όχι μόνο για το όμορφο ευχετήριο ποίημά σας, αλλά και επειδή εξαιτίας του θυμήθηκα εκείνη τη μέρα και συγκινήθηκα.