«Μωρό» να πεις τη θεια σου

Δε νομίζω ότι θα μπορέσω να ακούσω άλλη φορά τις λέξεις «μωρό» και «μωράκι» σε θέση αγαπησιάρικης προσφώνησης χωρίς να λερώσω την εμετοσακούλα μου. Και δε νομίζω ότι είμαι η μόνη. Έτι δε, τείνω να πιστέψω ότι το συλλογικό ψυχικό τραύμα από τη λαίλαπα του μεταφρασμένου «baby» είναι εν πολλοίς υπεύθυνο για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι κι εγώ έτσι αποκαλώ τα αγόρια π' αγαπώ. «Τι κάνεις, ρε μωρό;», «Πιο βαθιά, μωρό μου», «Καληνύχτα, μωράκι» (το τελευταίο μόνο σε SMS - αν χρειαστείς έξτρα εμετοσακούλα, θα το καταλάβω). Αυτά την ίδια στιγμή που «μωρό» αποκαλεί η συνάδελφος τη συνάδελφο, η τηλεπαρουσιάστρια τον τηλεθεατή, η ντίβα τον κομμωτή - και η μάνα το παιδί, βέβαια.

Ποιες είναι όμως οι εναλλακτικές μου;

Το «αγάπη» απορρίπτεται, γιατί, εκτός του ότι έχει κι αυτό θητεία σε χώρους όπου το ευγενές συναίσθημα δεν ευδοκιμεί (π.χ. «όχι, αγάπη μου, δε θα σου κάνω τη χάρη» είπε ο μπλόγκερ στον ανώνυμο σχολιαστή) , φέρνει στο νου το ανέκδοτο-καταπακτή «αγάπη, φέγε μου ένα ποτήγι νεγό». Το «μανάρι», εκτός από άκομψο και ξεπερασμένο (φρονώ ότι πήγε να επικρατήσει λίγο πριν από την επέλαση του «μωρού»), προσωπικά μου θυμίζει «θρεφτάρι», «μοσχάρι» και τη σόκιν ρήση «μανάρα μου, τα ροδομάγουλά σου», που έχω ακουστά. Το «κουκλάκι», το οποίο είχε προτείνει η Μαλβίνα Κάραλη, είναι μεν νόστιμο, ωστόσο έχει κι αυτό το μειονέκτημά του: θυμίζει το πορνοεστιατόριο Κουκλάκι, όπου το πιάτο της ημέρας μπορεί και να είναι «Οργασμός με λευκή σάλτσα μανιτάρια», ξέρω γω.

Με τον παλιό μου φίλo που τον έχω χάσει (όχι το Γιώργο Θαλάσση) οι προσφωνήσεις ξεπηδούσαν από το στόμα μας σαν πίδακες νερού σε φρέσκια γεώτρηση (και δεν επαναλαμβάνονταν για δεύτερη φορά). Όμως πολύ αμφιβάλλω αν μπορεί να συλλάβει και να εκτιμήσει ο πασαένας το εκτόπισμα τρυφερότητας σε φράσεις σαν τις «ντουσιέρα μου», «μουσακά μου», «μικρό μου Κιλιμάντζαρο», «ροφέ μου εσύ», «σουβλακερί μου όμορφη» κοκ.

Είμαι σε αδιέξοδο, λοιπόν. Ουαί, γιατί, αν έλυνα αυτό το πρόβλημα, θα δημιουργούνταν ένα ντόμινο που θα έλυνε οριστικά και όλα τα προβλήματα του κόσμου.