24.11.05

Λίστες

(Δε βάζω αρίθμηση τύπου τοπ 5 και τέτοια, επειδή είμαι κάθετα αντίθετη με τη λογική της λίστας. Στην πραγματικότητα αυτά δεν είναι λίστες, είναι σημειώσεις, αλλά τα λέω λίστες γιατί αυτό το μπλογκ είναι men friendly.)

Πράγματα που με κάνουν γλυκιά και ρευστή σαν μαρμελάδα:

- Το να στήνω κάποιον ένα μισάωρο μες στο κρύο και να μου λέει καλημέρα χαμογελαστός όταν φτάνω.
- Το να με ρωτάνε με μεγάλη σοβαρότητα τη γνώμη μου για κάτι χρηστικό και ασήμαντο – όπως π.χ. αν είναι καλύτερα τα κεραμικά ή τα πορσελάνινα πιάτα.
- Το να θυμούνται με ακρίβεια μια λεπτομέρεια από κάτι που έχω εξομολογηθεί προ αμνημονεύτων.
- Το να μου χαρίζουν λουλουδάκι κλεμμένο από κήπο.
- Το να μου προσφέρουν τήλιο ή τσάι βουνού σε σπίτι, αντί για καφέ ή τσάι Lipton.
- Το να με αποκαλούν «Εβιτάκι μου».

Πράγματα που τρέμω μη μου συμβούν και ντροπιαστώ:

- Το να γίνει σεισμός και να με πλακώσει το κτίριο τη στιγμή που κάθομαι στη λεκάνη της τουαλέτας κι έτσι, όταν βρουν το πτώμα μου να έχω κατεβασμένο το βρακί.
- Το να πεθάνω μόνη μου στο σπίτι μου τη στιγμή που αυνανίζομαι κι έτσι, όταν βρουν το πτώμα μου κτλ. κτλ.
- Το να ανοίξει κάποιος ένα δώρο που του έχω πάει και αυτό στο μεταξύ να έχει σπάσει. Ή να έχω ξεχάσει να διαγράψω την τιμή.
- Το να μου φέρει κάποιος για δώρο ένα λικέρ που δεν το αγόρασε αλλά το είχε στο μπαρ του σπιτιού του για κάτι χρόνια και δεν είδε ότι έχει κάνει κατακάθι και είναι για πέταμα.
- Το να ρωτήσω τον Α τι κάνει ο Β, ξεχνώντας στιγμιαία ότι ο Β έχει πεθάνει, αν και έχω πάει και στην κηδεία, που λέει ο λόγος.

13 comments:

Oneiros said...

Ωραία η α' λίστα (αν και το 3ο μπορεί να είναι spooky). Για τη β':

- at least, you'll go relieved
- at least, you'll go with a smile on your face. Και στις δυό περιπτώσεις, όλη η ντροπή δική τους θα' ναι, έτσι κι αλλιώς.
- ψιλο-ρόμπα, συμφωνώ
- δεν τρέχει: "σ' αγαπώ, σ' εκτιμώ, αλλά ξύδι μόνο με τη σαλάτα...". Το συγκεκριμένο το ξεπέρασα όταν ένας φίλος μας άνοιξε κάποτε στα γενέθλιά του κατά σειρά 12 μπουκάλια πανάκριβων και παλιών κρασιών για να διαπιστώσουμε ότι είχαν γίνει όλα ξύδι (λεπτομέρεια: ήταν όλα όρθια στην κάβα). Φαντάζομαι τα συναισθήματα του connoisseur μεθύστακα που θα τα βρήκε όλα να στέκονται πάνω στον κάδο.
- ...

kouk said...

Όταν λέμε "κεραμικά" εννοούμε όλα τα κεραμικά πλην της πορσελάνης;

Και αν ναι, είναι καλύτερα τα κεραμικά ή τα πορσελάνινα πιάτα; :-)

l'esprit de l'escalier said...

Εντάξει, κουκ, το παραδέχομαι, δεν ήμυον ακριβής στη διατύπωση. Κατάφερες να αποδείξεις ότι είναι πολύ ανόητοι όσοι μου κάνουν τέτοιες ερωτήσεις, γιατί απλούστατα δεν ξέρω πού παν τα τέσσερα. Κι έτσι μείον ένας λόγος να είμαι γλυκιά και συν ένας να γίνω ξινή. :(
(Ωστόσο, τι έχεις να πεις για τη μαλακή πορσελάνη του 18ου αιώνα, που δε φτιάχνεται από πηλό, αλλά από τριμμένο γυαλί και κόκαλα βοδιού;)

Όνειρε, όντως το 3 μπορεί να είναι spoooky. Μη σου πω ότι, αν πρόκειται για εξομολόγηση αμαρτιών, το 3 θα πρέπει να μετακομίσει στη δεύτερη λίστα.

ΜΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ.

kouk said...

Αχ εκεί που ήθελα να σε γλυκάνω, σε ξίνισα :-(

Παρεπιπτόντως η μαλακή πορσελάνη έχει και αυτή πηλό, απλά όχι την πέτρα πορσελάνης από την οποία φτιάχνεται η κανονική πορσελάνη. Νομίζω ότι η μαλακή πορσελάνη ήταν απλά το αποτέλεσμα των Ευρωπαϊκών προσπαθειών για μίμηση της κινέζικης πορσελάνης χωρίς όμως να είχαν διαθέσιμα τα απαραίτητα υλικά (καολίνη).

l'esprit de l'escalier said...

Το ξέρω, αλλά έπρεπε κάπως να στηρίξω τη θέση μου, ρε φίλε. Τζίζας! Έτσι μου 'ρχεται να σε καθαρίσω, να πάρω τα κοκαλάκια σου και να φτιάξω bone china.

kouk said...

πιστεύω ότι θα γίνω και γαμώ τα bone china. Τόσα γαλακτοκομικά πίνω.. πρέπει να είμαι τίγκα στο ασβέστιο :-P

kouk said...

Καλά βρε Chilly, μην κάνεις έτσι. Όλοι κάνουμε λάθη. Την επόμενη φορά που έχεις απορίες για τα κεραμεικά θα έρθεις σε μένα :-P

kouk said...

... αλλά όταν έχεις απορίες για την ορθογραφία τότε εμφανώς είμαι ο τελευταίος στον οποίο πρέπει να απευθυνθείς!

s/κεραμεικά/κεραμικά/

Sadie said...

Xaxaxa... aytoi oi foboi einai kai dikoi mou!

l'esprit de l'escalier said...

Dokman, με κατέστρεψες.

Sadie, φαντάσου θέαμα μετά το σεισμό αν μέναμε στην ίδια πολυκατοικία.

Sadie said...

Xaxaxaxa!!! Mou eftiakses to kefi!

isobel said...

νομίζω πως το πιο μαρμελαδίσιο σκηνικό είναι να κάνεις καλό σεξ μετά από πχ 9μηνο αγαμίας κ μοναστικής ζωής, εκεί που αισθάνεσαι πως λίγο μένει για να γίνεις αβατάρ,
μένει κ μια essence χαμογελάκι που δε λέει να σβήσει για κανα 24ωρο

στα ντροπιαστικά άκου μια δικιά μου ιστορία
μια φορά είχα πάει αεροδρόμιο να παραλάβω έναν γνωστό που όμως ποτέ δεν είχα δει από κοντά, τον είχα δει απλά σε φωτογραφίες
πάω κ μπαστακώνομαι στις αφίξεις κ περιμένω
από μέσα σκάει στην πόρτα ένας -που έμοιαζε στον τύπο στις φωτογραφίες- μου χαμογελάει κ με χαιρετάει, εγώ αντι-χαιρετώ πετώντας τη σκούφια μου κ συνειδητοποιώ πως από πίσω μου ακριβώς χαιρετά με τον ίδιο τρόπο μια οικογένεια, μάνα-πατέρας+2 πιτσιρίκια
ΝΤΡΟΠΗΗΗΗΗΗΗ!!!!
μαζεύω τα κομμάτια μου κ πάω λίγο πιο πίσω με την αυτοεκτίμησή μου στα τάρταρα ελπίζοντας ότι δεν παρατήρησαν πάααααρα πολλοί εκεί μέσα τη ΔΥΣΧΕΡΕΣΤΑΤΗ θέση στην οποία μόλις περιήλθα
κ αποφασίζω να μην ξαναχαιρετήσω ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ πρώτη εκει-πέρα-μέσα
ώσπου σε λίγο το τυπάκι ξαναβγαίνει κ ξαναχαιρετάει κ γω το κλάνω ΚΑ-ΝΟ-ΝΙ-ΚΟ-ΤΑ-ΤΑ σε φάση δε με ενδιαφέρει ποιον ακριβώς χαιρετάς εγώ δεν την ξαναπατάω
μετά 10 λεπτά, το τυπάκι βγαίνει έξω, έρχεται προς το μέρος μου με αγκαλιάζει, με φιλάει κ ρωτά απορημένο
"βγαίνω τη δεύτερη φορά να σου πω πως αργούσαν οι βαλίτσες μου κ εκεί που σε χαιρετάω ξαφνικά δε με βλέπεις, τι παίχτηκε;"
ένα θα σας πω μόνον
ΝΤΡΟΠΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!

l'esprit de l'escalier said...

Πόσο, μα πόσο ντροπιαστική η ιστορία σου, isobel! Και πόσο μα πόσο αστεία! :))) (Και το μαρμελαδίσιο πολύ σωστό.)

Θα σου πω κι εγώ ένα μίνι ρομπίστικο που έπαθα σήμερα. Παράγγειλα σουβλάκια, διότι δεν είχα πάει SM και δεν είχα τίποτα να μαγειρέψω. Όταν όμως ήρθε το φαΐ και άνοιξα το πορτοφόλι, δεν είχε μέσα ούτε 2 ευρώ: τα είχα ξοδέψει όλα στο χτεσινό ξενύχτι και το είχα ξεχάσει! Αναγκαστικά πήγα ως το επόμενο τετράγωνο να κάνω ανάληψη σύστημα Δίας, με τον ντελιβερά να με συνοδεύει και να μου λέει "δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά". Όχι και ό,τι καλύτερο για την υπόληψή μου στα σουβλατζίδικα της περιοχής.