Τη νύχτα, την ώρα που...
...ένας φοιτητής κλείνει το βιβλίο μ' ένα χασμουρητό και βάζει ξυπνητήρι
...ένας δημοσιογράφος βγάζει τη βαλίτσα του στο χολ και καλεί ταξί για το αεροδρόμιο
...ένας dj φορτώνει στον ώμο την τσάντα με τα cd και καληνυχτίζει τους μπάρμαν
...ένας ντράμερ μαζεύει ιδρωμένος το σκαμπό του από τη σκηνή
...ένας μπλόγκερ ανεβάζει το πρώτο του ποστ
...ένας εραστής πληρώνει και παίρνει ένα κλειδί από τη ρεσεψιόν ενός ΧΧΧ ξενοδοχείου
...ένας πατέρας βγάζει απ' το βραστήρα το μπιμπερό του μωρού
...ένας οδηγός λεωφορείου βάζει μπρος για το πρώτο δρομολόγιο της ημέρας
,
εγώ κοιμάμαι κι ονειρεύομαι - κάποιον απ' όλους.
7 comments:
Και γιατί όχι όλους μαζί; Μια παρτουζίτσα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
ποιον όμως; να μαντέψω;
εγώ λεεεεεω ΤΟ ΝΤΡΑΜΕΡ!!!
Ίσα μωρή λυσσάρα! Εγώ τον είδα πρώτος!!
Όμορφο...
...μην ξεχνάς όμως όλα αυτά τα θαυμαστά που συμβαίνουν εκείνη την ώρα στο φυτικό και ζωικό βασίλειο...
...για να μην αναφέρω τι μπορεί να συμβαίνει in a galaxy, far far away! :-)
(ή και σε ένα ποτάδικο που το λένε Galaxy!)
ok, alla se parakalo mine makria apo to drummer.
oi mouzikadithes einai gia ta panigyria. trust me
Μάλλον το μωρό (...με το θολό πατέρα).
Post a Comment