Δημόσιο αυτομαστίγωμα
Η μέρα σήμερα είναι ένα λάθος, που ξεκίνησε χτες στις 2.00. Θέλω να γυρίσει ο χρόνος στις 2.00 το πρωί και να με αφήσουν οι δύο Χ. σπίτι μου πηγαίνοντας στο δικό τους και να ξαπλώσω ακούγοντας τους κεραυνούς και τη βρόχα.
Μέχρι τις 2.00 περάσαμε (my heart is beating) τέλεια, τέλεια, τέλεια, με πλήθος λογοπαιγνίων, σινεμά, κοσμικό μπουφέ, φίλους που έλεγαν σοφά πράγματα και φίλες που φορούσαν λαμπερές εσάρπες. Μετά εγώ άπληστη. Η μόνη που δεν ήθελε να πάει σπίτι, αλλά για πολλοστή φορά πίστεψε ότι θα βρει την κορύφωση της βραδιάς γυρνώντας στα μπαρ μόνη και μοιραία. Εδώ πέφτουν τα γέλια κονσέρβα.
Μέθυσα με ουίσκι (πιο μίζερο μεθύσι δεν υπάρχει) και έκανα έναν σκασμό ηλίθια πράγματα, από το να την πέφτω σε πανέμορφο πλάσμα μπροστά στον «πρώην, νυν, επόμενο, δεν ξέρω κι εγώ ακριβώς» της, μέχρι να στέλνω βλακώδη γκομενικά SMS. Με έπιασε και στα πράσα να κλαίω ένας άνθρωπος που μια βδομάδα πριν, ένα μπαρ παρακάτω, με είχε θαυμάσει για το χάι και το ουάου μου. Στο τέλος -εδώ χτυπάει ένα γκονγκ- ξέχασα στο ταξί τη σακούλα με τα τυπογραφικά δοκίμια πέντε (5) βιβλίων προς επιμέλεια. Πιο ρόμπα ξεκούμπωτη, πεθαίνεις.
Τώρα στο γραφείο παριστάνω ότι η εμφάνιση-σκουπίδι μου οφείλεται (μόνο) στο ότι έχασα τα δοκίμια. Παίρνω όλη τη μέρα τηλέφωνο εταιρείες ραδιοταξί και αστυνομικά τμήματα χωρίς να ελπίζω ότι θα τα βρω, μόνο και μόνο για να εκτονώσω τον πανικό μου. Και κοντεύω να πιστέψω κι εγώ η ίδια ότι αυτή η απώλεια είναι το μοναδικό τραγικό πράγμα που μου συνέβη.
13 comments:
Ενος κακου μυρια επονται!
"...γυρνώντας στα μπαρ μόνη και μοιραία". Μαγκιά σου και μπράβο σου.
Έγινες χάλια. Στα τέτοια σου, αν είχες δηλαδή :-)
Σε έπιασε στα πράσα ένας που έκανε εκείνο και τ'άλλο την προηγούμενη βδομάδα. Στα τέτοια σου. Είναι τόσο σημαντικός; Όχι.
Έχασες τα δοκίμια των βιβλίων. Τι να κάνεις; Αν είχες χάσει τη βαλίτσα με τα εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια που τα πήγαινες στον τάδε μαφιόζο επειδή του τα χρωστάς, έχοντάς τα δανειστεί από 50 μεριές με κίνδυνο της ζωής σου, να πω... sorry, χάσατε!
Στην ουσία, τίποτα τραγικό δεν πιστεύω ότι σου συνέβη. Η εντύπωσή μου μόνο είναι ότι δεν αγαπάς τον εαυτό σου... Αυτό ίσως ακούγεται κλισέ αλλά είσαι ο πρώτος άνθρωπος που το λέω...
Κι εγώ πιστεύω ότι η απώλεια των δοκιμίωνε ήταν το μοναδικό άσχημο πράγμα. Όλοι έχουμε νιώσει τη ρόμπα και την προσωπική ξεφτίλα. Όλοι έχουμε προσπαθήσει να διατηρήσουμε μια διάθεση με βεβιασμένο τρόπο και καθώς το μεθύσι γίνεται χαλαστικό και η βραδιά τελειώνει, μας παίρνει από κάτω. Εγώ όμως δε σέβομαι τους ανθρώπους που δεν κάνουν λάθη, που δεν προσπαθούν για το καλύτερο και πέφτουν στα σκατά. Το χω πάθει άπειρες φορές, αλλά δεν θα ήμουν εγώ αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά. Σε πάω γιατί είσαι ένας go for it kind of person...
Tα δοκίμια βιβλίων προς επιμέλεια σήμερα συνήθως είναι απλά print-out ευτελούς αξίας.
Κακά πράγματα συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Αλλά, αλήθεια... με πέντε βιβλία για διόρθωση, φυσικό είναι να θες να μεθύσεις...
Και για να πω άλλη μια σοφία (μέρα που είναι της ομώνυμης αγίας καθώς πληροφορήθηκα), όλα τα ατυχήματα από τα οποία επιβιώνουμε αρτιμελείς, είναι σχεδόν χρήσιμα. Οι γρατζουνιές περνούν.
gamise ta ola koukli kai pigene cinema. nyxtes premieras gia pada.
Ουδέν νεώτερον απ’ το δυτικό μέτωπο.
Αγαπητή, φιλτάτη δεσποινίς Λεσπρίτ
Επληροφορήθην, μετά κάποιας καθυστερήσεως είναι αλήθεια, ένεκα της μεγάλης αποστάσεως και των ιδιαιτέρων συνθηκών που επικρατούν εδώ, την τραγικήν απώλειαν των τυπογραφικών δοκιμίων, καθώς και για το άσχημο μεθύσι που κάματε εις το οινοπνευματοποτείον. Η εφημερίς που έπεσε στα χέρια μου ετιτλοφόρησε την είδησιν ως «Δημόσιον αυτομαστίγωμα». Είναι πράγματι πολύ σκληρόν αυτό που σας συνέβη. Ήθελα να σας εκφράσω την ειλικρινήν μου συμπάθεια και να ευχηθώ να ευρεθούν το συντομότερο τα δοκίμια και η δική σας συναισθηματική υγεία, η οποία φαντάζομαι ότι θα έχει ιδιαιτέρως κλονισθεί.
Επ’ ευκαιρία της επιστολής μου αυτής ταύτης θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα νεώτερα της κατάστασης εδώ, εις την φύλαξην του οχυρού Μιντοκάνις. Ευτυχώς, εξακολουθούμε να υπερασπιζόμεθα επιτυχώς το οχυρό, παρ’ όλον ότι τον τελευταίο καιρό έχουμε υποστεί βαρύτατας απωλείας. Προσωπική μου άποψις είναι ότι αυτό οφείλεται εις την καινούργιαν γραμμήν που έρχεται από το στρατηγείον και η οποία ασπάζεται το δόγμα «Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεσις». Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θεωρώ ότι διπλασιάζουμε τας απωλείας μας, διότι είμεθα και αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι. Σε ορισμένας από τας επιθετικάς εφόδους που επιχειρούμε, ακολουθώντας τας διαταγάς του νέου στρατηγού, έχουν χάσει τη ζωή τους πολλοί γενναίοι στρατιώτες και αξιωματικοί. Επιτρέψτε μου δε να σας πληροφορήσω ότι πριν λίγο καιρό μια οβίδα έσκασε στο δεξί μου πόδι, το οποίο δυστυχώς και απώλεσα. Αυτήν την στιγμή σας γράφω από το νοσοκομείο όπου μετά την νέαν επίθεσιν που επιχειρήσαμε σπεύδουν συνεχώς ιατροί και νοσοκόμοι του Ερυθρού Σταυρού μεταφέροντας ξεκοιλιασμένους, αιματοβαμμένους και ακρωτηριασμένους στρατιώτας.
Φιλτάτη δεσποινίς Λεσπρίτ, πρέπει να σας αφήσω τώρα καθότι οι νοσοκόμες περιμένουν να με πάνε στο χειρουργείο. Ξέχασα να σας πω ότι το σκάσιμο της οβίδας φαίνεται να έχει επιδράσει και στο ευρύτερο ουροποιητικό σύστημα, ενώ και το άλλο πόδι δεν δείχνει σημεία ζωής. Κατά τα άλλα, όλα βαίνουν καλώς, αν εξαιρέσει κανείς τη μεγάλη καθημερινή φαγούρα από τους ψύλλους που δεν μ’ αφήνουν να ησυχάσω. Και πάλι, δεχθείτε τη μεγάλη συμπάθειά μου και θα χαρώ πολύ να ακούσω τα χαρμόσυνα νέα σας στην περίπτωση που βρείτε αυτό που ψάχνετε. Θα σας έλεγα άλλωστε να μην ανησυχείτε διότι είμαι απολύτως βέβαιος ότι αυτό -αργά ή γρήγορα- θα επιτευχθεί.
Μετά τιμής
Συνταγματάρχης Βαρτάνης
Δε ξέρω αν η L’esprit δεν αγαπάει τον εαυτό της, αλλά ξέρω ότι είναι πολύ lovable person ούτως ή άλλως… ίσως αυτό να είναι και το πρόβλημα [αν υπάρχει τέτοιο, διότι ομολογώ κι εγώ ότι η περιγραφή δεν μου έδωσε να καταλάβω ότι μιλάμε για μάι τραγική βραδιά – ναι, μερικές φορές, μπορούμε να καταστρέψουμε την ωραία αίσθηση μίας night out με το να ζητάμε ακόμα περισσότερα, να τα ποντάρουμε όλα σε μία BIG NIGHT OUT… επίσης, αν κατάλαβα καλά… σε κορίτσι την έπεσες; Wow!!!!]. Ότι δηλαδή την l’esprit την αγαπάνε τόσοι πολλοί που εκείνη προτιμά να κυνηγάει αυτούς που δεν…
Επίσης, Ε., έχω να σου πω ότι δεν χρειάζεται αν αισθάνεσαι άσχημα. Εγώ, όλως τυχαίως, έχω να σου θυμίσω πράγματα και καταστάσεις για τον εαυτό σου πολύ πιο embarrassing από αυτή τη βραδιά, χαχαχα… Ωραία παρηγοριά…
Αλλά, βασικά, δεν τη χρειάζεσαι – όλα είναι μια χαρά. Και είμαι σίγουρος ότι θα βρεις και τη χαρτούρα σου, don’t worry – είναι τόσο άχρηστη για οποιονδήποτε άλλο, που σίγουρα θα παραδοθεί στις [όποιες] αρχές…
Επειδή έχω τύψεις όσον αφορά το παραπάνω κάπως ειρωνικό κείμενό μου, με το οποίο βεβαίως ήθελα να τονίσω -και σωστά- ότι "υπάρχουν και χειρότερα", κι επειδή όταν είσαι "έξω απ' το χορό" μπορείς να λες ό,τι θες, ήθελα να πω ότι πραγματικά κατανοώ τι σημαίνει να χάνεις τα δοκίμια με τις διορθώσεις και κυρίως ότι πρέπει να το πεις στον εκδότη με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε χρόνο και αξιοπιστία. Ειλικρινά λυπάμαι γι' αυτό που σου συνέβη, και θα ήθελα να σε βοηθήσω σε οτιδήποτε μου ζητήσεις (π.χ. να παίρνω και γω τηλέφωνα, να κάνω εκτυπώσεις σε περίπτωση που έχεις τα ηλεκτρονικά αρχεία κτλ.)
Με ειλικρινή φιλία.
A propos, σχετικά και με το χρόνο που έγιναν όλα αυτά, συμφωνώ απόλυτα με τη λιτή έκφραση του archive: "ενός κακού μύρια έπονται!..
Ενος κακου μυρια επονται! (Αrchive said)
Ακούς;
Έγινε το κακό (κατά τη γνώμη σου) περίμενε τώρα τα ..μύρια.
Τα βρήκα, τα βρήκα
νομίζω ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που βρίσκει αυτό που όλος ο κόσμος αποκαλεί ξεφτίλα sexy, ενδιαφέρουσα, γλυκιά, ανθρώπινη κι άλλα τέτοια. Νομίζω ότι αυτή η μερίδα ανθρώπων (άκου "μερίδα", τι γράφω πάλι) τυχαίνει να είναι πολύ ενδιαφέρουσα as well. Οπότε, δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα... (στα printout, ok το προσπερνώ αυτό)
Τίποτα κακό δεν μου φαίνεται σε όλα αυτά...αντιθέτως, νομίζω ότι συνθέτουν μια πολύ ενδιαφέρουσα βραδιά!
Αυτό για τα δοκίμια βέβαια μου θύμησε πράγματα που θα ήθελα να ξεχάσω...(αρχεία με έτοιμο σελιδοποιημένο βιβλίο 350 σελίδων δυό μέρες πριν σταλεί για φιλμ να χάνονται μυστηριωδώς από μηχάνημα τελευταίας τεχνολογίας)
Αλλά αφού είναι εκτύπωση, ίσως το κακό δεν είναι ανεπανόρθωτο :)
ένα μόνο θα σου πω φίλη λεσπριτία αν κ κάπως καθυστερημένα
"Μετά από κάθε γερή σκατίλα έρχεται μια αναλαμπή"
να με θυμηθείς λοιπόν μόλις τα πράγματα φτιάξουν, είσαι γελαστή κ νοιώθεις ξανα χαρούμενη
Post a Comment