5.9.05

Τάτζιο 05


Tον είδα. Στη θάλασσα, εκτεθειμένο στον ήλιο. Χωρίς καπέλο, αλλά με την ίδια ακούσια ηδυπάθεια. Δίπλα του ένα iPod και δύο ζευγάρια μαύρες Havaianas. Η παραλία ήταν μικρή. Προς τα πού να πάω για να μην ενοχλήσω; Λίγο πιο πέρα είδα μια άδεια ξαπλώστρα μισοχωμένη στην άμμο. Έκανα αμέσως μεταβολή και πήγα να ψάξω για μια άλλη παραλία. Ο Φον Άχενμπαχ μπορεί να γύριζε από στιγμή σε στιγμή.

3 comments:

το θείο τραγί said...

Προς τα πού να πάω για να μήν ενοχλήσω;

l'esprit de l'escalier said...

Ε, τι να γίνει, μερικοί προτιμούμε τα κλάσικς από π.χ. ιλουστρασιόν-συντηρητικούρες-λέγε-με-
σύγχρονο-αριστούργημα τύπου Εξ επαφής. :P

(Το Ριβιέρα ήταν, το Ριβιέρα...)

l'esprit de l'escalier said...

Όχι. Σηκώνει κύμα η ουρά μιας φάλαινας...