26.6.06

Το κορίτσι που δεν αφήνω πίσω μου

Φίλη: «Ενηλικιώνεσαι ραγδαία».
Ψυχοθεραπευτής: «Βλέπω εβδομάδα με την εβδομάδα ένα κορίτσι να γίνεται γυναίκα».
Μπλόγκερ: «Μήπως ωρίμασες εν μία νυκτί;»

Είναι αλήθεια ότι οι φούξια φιόγκοι στα ρούχα, τα θεατρικά μαντίλια, τα κολιέ φορεμένα το ένα πάνω στ' άλλο και τα μεσάτα εμπριμέ φορέματα με φουσκωτό, ίσιο ποδόγυρο (απ' αυτά που κάνουν τη γιαγιά μου να με λέει «σαν γιασεμάκι») με κάνουν να νιώθω κάπως άβολα τελευταία. Είναι αλήθεια πως προτιμάω το μαύρο πλισέ φόρεμα, τα χρυσά σανδάλια και το βαφτιστικό μου σταυρό. Είναι αλήθεια πως η αίσθηση κενού μετά το χαζοξενύχτι υπερισχύει κατά πολύ του γάργαρου γέλιου πάνω στο τσούγκρισμα του Μοχίτο. Είναι αλήθεια πως η αυτάρεσκη επίγνωση «και πολλή του πέφτω» και η αγωνιώδης ερώτηση «γιατί δε με θέλει» έχουν μπει σε διαδικασία απολίθωσης κάτω από ιζηματογενή πετρώματα κακών σχέσεων, ενώ στο χώμα από πάνω τους έχουν φυτρώσει σκέψεις τύπου «τι μπορούμε να κάνουμε μαζί». Είναι, επίσης, αλήθεια, πως ακούω περισσότερο και μιλάω λιγότερο. Και γενικά, είναι πολλά πράγματα που κάνω τελευταία και που μοιάζουν με πράγματα που κάνει μια τριαντα-κατιτίς και όχι μια σκερτσόζα κορασίδα με κοτσίδια.

Ωστόσο, συνεχίζω να βγαίνω στα μπαρ, να χαζεύω αριστερά δεξιά, να αναβάλλω τις αληθινές επιθυμίες και να διασπώμαι - σε μια άσκοπη διαδρομή, μάλιστα, κόλλησα στην παρέα ενός δεκάχρονου αγοριού, επειδή και καλά ήταν άσος στα πεντόβολα και η μάνα του του χτένιζε ωραία τα μαλλιά. Το κορίτσι μέσα μου, πάνω στον πανικό της οπισθοχώρησης, ψάχνει τους ομοίους του. Πιάνεται από ένα γερό βράχο και τρίβει στο χώμα την πληγωμένη του πατούσα όπως το άλογο πριν καλπάσει, σε μια από τις τελευταίες προσπάθειες να μην παραδώσει γη και ύδωρ στην ωριμότητα - αυτή τη λέξη που, όταν προφέρεται, ακούγονται από το βάθος επιφωνήματα περιφρόνησης, σαρκαστικά γέλια και ένα «φτου φτου μακριά από μας» με ροκ εκφορά.

Η ωριμότητα είναι κάτι που δεν ξέρω. Την ανιχνεύω και την επιζητώ, αλλά δεν την ξέρω. Τι διαδέχεται την από κεκτημένη ταχύτητα δια-σκεδαστική προσέγγιση στα πάντα; Ξέρω όμως ότι, για να καλοϋποδεχτείς την ωριμότητα, αυτό το επόμενο πράγμα, και να τη νιώσεις στο πετσί σου, χρειάζεσαι παρέα. Μόνη σου δεν κατακτάς παρά μερικούς πόντους από δαύτην, περίπου (περίπου!) όσους έχω μαζέψει. Να γιατί με φοβίζει. Να γιατί είμαι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί πίσω. Να γιατί ακόμα ρίχνω ένα ξεροκόμματο στο κορίτσι μέσα μου - και μερικά ευρώ, για να ανανεώσει τους φιόγκους του και να μπορώ να τους καμαρώνω. Επειδή μόνη μου δεν ξέρω πώς να εγκατασταθώ σ' αυτή την καινούρια χώρα.

Όταν όμως, μέσα από την ταλαιπωρία, το άγχος και τις αμφιβολίες, πάρω την πράσινη κάρτα, το κορίτσι μέσα μου θα πάψει να απειλείται. Γιατί θα κινείται ελεύθερα μέσα σε όρια - θα έχει το δικό του δωμάτιο για να παίζει.

20 comments:

enteka said...

ωραίες σκέψεις...
καλό μεσημέρι :)

Hurricane Lily said...

Ρε, έχεις πλάκα, και γράφεις ωραία... ζηλευοταυτίζομαι. μήπως σε ξέω κάπου? Μήπως είσαι ... εγώ??

Lion said...

Σαν καποιος απο την "αλλη μερια του τοιχου" εχω να δωσω μερικες εμπειριες / σκεψεις.

- δεν ειναι ασχημη η ωριμοτητα. Σε κανει ικανη να ανταπεξελθεις σε δυσκολιες, που ειναι ανυπερβλητες για ενα "παιδι" (εστω και τριαντα-κατι).

- εχοντας ξεκαθαρισει "τα βασικα" [*] μπορεις ανετα να ασχοληθεις με τα ομορφα [**] πραγματα της ζωης. Το να αφιερωνεις χρονια απο την ζωη σου σε ερωτηματα οπως "(δεν) του αξιζω" και "με θελει η οχι" ειναι - κατα την ταπεινη μου γνωμη - μαλλον χασιμο χρονου.

[*] εσυ αποφασιζεις ποια ειναι αυτα
[**] ομοιως

Ευτυχια ευχομαι. Ειτε ως ανωριμη, ειτε ως ωριμη, ειτε ωριμαζοντας.

(το ωριμο φρουτο ειναι το ευγευστο)

Lion said...

(συγνωμη, ξεχασα προηγουμενως)
Γραφεις: [...]για να καλοϋποδεχτείς την ωριμότητα, αυτό το επόμενο πράγμα, [...] χρειάζεσαι παρέα.

Διαφωνω.
Μονη σου.
Η ωριμοτητα ειναι και λιγο κατακτηση.
Καλη δυναμη στην πορεια σου.

boyblue said...

Someone said
‘Girl, you’ll be a woman soon’
and it almost made you swoon
And then someone said ‘Girls just wanna have fun’
But you’d decided to walk, not run
I say you can have your cake and eat it
Otherwise why even bake?
Them ribbons that you contemplate
Will look great when you’re eighty eight
I hope you keep your inner child intact
Promise me this much, let’s make a pact
Really…I just wanted to say ‘Knock Knock’
‘Cuz girl, you fuckin’ rock!
xx

yk said...

πριν πέντε λεπτά έλεγα "βαριέμαι τα μπλογκζ" στο msn και η φίλη μου από την άλλη έλεγε "i hate them too, now".
πέντε λεπτά μετά με έκανες να αλλάξω γνωμη διαβάζοντας όσα είχα αμελήσει να διαβασω εδω...


-εν τούτοις η αλήθεια είναι πως ακόμη βαριέμαι τα περισσότερα...

-το παρον σχόλιο θα μπορούσε να μπει σε οποιοδήποτε απο τα (πολύ ωραία) κείμενα σου, απλά το έβαλα εδω...

schottkey said...

Η φωτό είναι τρομερή, πρέπει να έχω κι εγώ μια ανάλογη από παλιά γενέθλια-τα χρώματα είναι πολύ χαρακτηριστικά συνήθως, μοιάζει να έχει κόκκο η φωτογραφία, το κόκκινο και το κίτρινο υπερτονισμένα. Ενιγουέιζ, το κλου είναι τα πρόσωπα γύρω, έχεις αναρωτηθεί που βρίσκονται και πώς είναι σήμερα;

Για την ισορροπία γύρω από την ωριμότητα που γράφεις, έχω να πω πως όσο νομίζουμε πως είμαστε ακόμα νέοι και παλιμπαιδίζουμε, μια μέρα ο κόσμος γύρω μας μάς ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα προς γνώση και προσγείωση-κι απ’την ανάποδη βέβαια, οι περγαμηνές ωρίμανσης που νομίζουμε πως διαθέτουμε μπορούν να διαλυθούν εν ριπή οφθαλμού (βλέπε κοντινότερος καθρέφτης-μα τι φόρεσα πάλι απόψε; πού πάω έτσι;)
Και για να μη λες πως ήρθα με τα χέρια αδειανά στο σούπερ-πάρτυ (μετά θα κάνω παραγγελιά στον dj, κανόνισε), τσίμπα κι αυτό.

Lion said...

(λησμονησα, συγνωμη): Χρονια σου πολλα.
Οι ευχες απο τα δυο "πρωινα" μου σχολια ισχυουν ενισχυμενες και επαυξημενες λογω γενεθλιων.

boyblue said...

Red Alert!
Red Alert!
YK has been spotted in the blog-o-sphere...
Alert all media!
As cool as the Aurora Borealis!

Anonymous said...

Χιλιόχρονη!! Εμένα καλά μου φαίνεται πως το πας το ζήτημα διάθεση. Καλή συνέχεια.

Γιατί στη φωτογραφία με τα αγοράκια είναι κομμένα τα κεφάλια;

eryx-t said...

Χρόνια σου πολλά-πολλά-καλά!
Με πλούσια στρωματογραφία, βράχους αγρούς, αμμουδιές και πολύτιμους κρυμμένους λίθους.

Και παρόλο που αποφεύγω πια να το πολυσυζητώ, πάντα πίστευα ότι το να χαζεύεις αριστερά δεξιά είναι μια από τις δημιουργικότερες ασχολίες. Είναι κάπως σα να ανοίγεις τα παράθυρα στο σπίτι να μπει φως και καθαρός αέρας.

Χρόνια πολλά σου.

l'esprit de l'escalier said...

Το ξέρετε ότι με έχετε κάνει πολύ χαρούμενη; Τόσο: :-) :-) :-) κι άλλο τόσο!
Τι άλλο να ζητήσω για τα γενέθλιά μου; Πήρα δώρο δροσερές ευχές, στοργικές συμβουλές, ένα ποίημα-ποίημα (Kinderpop, η aurora borealis φωσφορίζει στο δάκρυ συγκίνησης πάνω στη βλεφαρίδα μου), στιχάκια, διαφωνίες, επιβραβεύσεις, την καλύτερη Σίμπσον-κάρτα που θα στολίσω στο υπνοδωμάτιο (schottkey, η χειροτεχνία σου με έκανε να σκάσω το πιο πλατύ γενεθλιακό χαμόγελο), μέχρι και ο ακριβοθώρητος yk έστρωσε το φούτερ του, έβηξε και είπε κάτι στο μικρόφωνο (πριν διαχυθεί και πάλι στο πλήθος).
Ε λοιπόν, αγαπημένοι μου, εύχομαι κι εγώ από την πλευρά μου ο μπλόγκερ να μου κόβει κόμεντς και να σας χαρίζει ποστ!

ΥΓ. Πήρα δώρο κι ένα σούπερ σαϊκεντέλικ διήγημα - θα το ποστάρω προσεχώς, έχετε το νου σας.

cinnamon said...

Χρόνια Πολλά Λεσπριτία!
Κάπως καθυστερημένα αλλά με πολλές ευχές να κρατήσεις τους φιόγκους πάνω στις κοτσίδες σου ακόμα και όταν το κεφάλι σου θα θυμίζει ατελείωτο ανταρκτικό πάλλευκο τοπίο.
xxx

Old Boy said...

Xρόνια Πολλά.
Ο άνθρωπος μέσα σου θα 'ναι εκεί, είτε ως κορίτσι, είτε όχι.

PHOOOONE HOOOOME said...

XΡΟΟΟΟΝΙΑ ΠΟΟΟΟΛΛΑ!!!!

Junky Nurse said...

happy birthday agapimeni lespritia ta leme ston adoni kai tous tzonsonades

ilias n. said...

hippy b/day!!
cheerz
xx

l'esprit de l'escalier said...

Μερσί και σε σας! Ματς μουτς.
jn, ναι, στους Antony & The Katsambas. :-)

averel said...

Α, χρονια καλα. Καθυστερημενος παντα, ξερεις.

Rainman said...

Χρόνια σου πολλά (καθυστερημένα αλλά με πολλή αγάπη)!!!
Τα φιλιά θα στα δώσω από κοντά στην επόμενη συναυλία που θα βρεθούμε ;-)