Kiss the fog
Εμένα, πάλι, σήμερα μου φαίνεται σαν να έχω μόλις κλείσει το καυτό νερό σε ντουσιέρα χαμηλοτάβανου μπάνιου. Από τους ατμούς, η μύτη μου ούτε φαίνεται ούτε μπορεί ν' ανασάνει. Και από τη δίψα για ορατότητα και ανάσα, το σώμα ολόκληρο γίνεται απορροφητήρας που πάνω του κολλάνε χαρτιά, περαστικοί, λάμπες αλογόνου και κινητά τηλέφωνα.
Ωραίο δεν είναι αυτό;
Επίσης, πάντα υπάρχει η παρομοίωση με την πτήση του αεροπλάνου μέσα στα σύννεφα. Νομίζω πως σε όλους αρέσει να πετάνε ψηλά.
2 comments:
Help - κατι χανω. Ειναι ωραιο να κολλανε πανω σου αυτα τα πραγματα την ωρα που εσυ εχεις διψα να ανασανεις; Μαλλον τρομακτικο μου φαινεται.
Εκτος και αν δεν εχω καταλαβει τιποτα και βρισκομαι σε λαθος εργο (μου συμβαινει δυστυχως συχνα).
Οσο για το πεταγμα...ναι μεν αρεσει σε πολλους να πετανε ψηλα αλλα ελευθεροι - οχι μεσα σε αεροπλανο
(κατι μου ξεφευγει σιγουρα).
το σώμα ολόκληρο γίνεται απορροφητήρας που πάνω του κολλάνε χαρτιά, περαστικοί, λάμπες αλογόνου και κινητά τηλέφωνα
(άσχετος συνειρμός) ..σαν τη φοβερή και τρομερή χούβερ τσέπης από το The Arrival, ένα πράγμα;
Post a Comment