17.2.05

Ολιστική επαναφορά

Ολιστικέ γιατρέ μου, πάει μια βδομάδα που σε γνώρισα, μια βδομάδα χωρίς καφέ, χωρίς αλκοόλ, χωρίς πίτσες (ούτε καν Pomodoro), χωρίς κεφτεδάκια, χωρίς ΓΛΥΚΑΑΑ.

Θέλω μιλφέιγ
θέλω τσιζκέικ
θέλω εκλέρ, καταΐφια και κοκ
βάφλες και κρέπες
και σοκοφρέτες
από τη στέρηση έπαθα σοκ.
Θέλω, θέλω η σοκολάτα μες στο λαρύγγι μου να ρέει καυτή
και να πλημμυρίζω ηδονή.

Δε θέλω απίδια
και κουνουπίδια
βραστά, ψητά, δίχως λάδι και σος
δε θέλω τσάγια
χυμό παπάγια
(που δεν προβλέπεται, έτσι κι αλλιώς).
Θέλω, θέλω μέσ' απ' τη χύτρα όλο το ρύζι γλασέ να χαθεί
κι ο Παρλιάρος να εμφανιστεί.

Θέλω το Στέλιο, το Στέλιο το Στέλιοοoο! ΤΟ ΣΤΕΛΙΟΟΟΟΟΟ!

9 comments:

Anonymous said...

σοκολατι, το χρώμα που μ'αρέσεις είσαι εσύ

evee said...

Στέλιος Παρλιάρος: ο άνθρωπος που άνοιξε το 80 το γνωστό ζαχαροπλαστείο fresh και ήταν ο πρώτος που έφερε στην Ελλάδα τις γαλλικές τάρτες. Πριν καμμιά 10αριά χρόνια πήγε στη νότια γαλλία σε ειδική σχολή για να μελετήσει τη σοκολάτα.

Σημείωση: εγώ δεν κόβω φλέβες για γλυκά. Και η μόνη τούρτα γενεθλίων μου που έχω φάει είναι από το fresh. γ α μ ά ε ι !!!

Anonymous said...

Καλέ κάθε πρωί τον βλέπω. Πού θέλεις να σου τον στείλω;

Υ.Γ. Άστα να πάνε I feel your pain!!

l'esprit de l'escalier said...

Κάθε πρωί; Πού; Πού; Θα 'βγω να του φωνάξω, να του πω, πως είμαι αμαρτωλή, τον απατώ (με τον ολιστικό)!

dystropoppygus said...

Εντάξει, σίγουρα κάτι θα έμαθαν οι επίγονοι, αλλά τα Fresh τα έχει πουλήσει ο Παρλιάρος εδώ και καιρό. Οπότε, eve, αν την έφαγες πρόσφατα (την τούρτα ντε), μη πανικοβάλεσαι. Απ΄όσο έχω ακούσει, τώρα κάνει διάφορα σεμινάρια ζαχαροπλαστικής, δεκτές και αρχάριες. Να ρωτήσω να μάθω;

ΥΓ: Πάντως προχθές πήρα μια μασίφ σοκολά με φράουλες-ον-τοπ απ΄το Fresh του Ν. Ψυχικού, δεν έμεινε ψίχουλο σε χρόνο ντε-τέ μιλάμε. Τα καθήκια την ξέσκισαν, ευτυχώς την είχα μουρνταρέψει όσο τους σέρβιρα. Χρουμφ.

Anonymous said...

Ο Παρλιάρος φτιάχνει "άγλυκα" γλυκά. Τώρα τί είναι αυτό, ο Δίας και η Ευρώπη το ξέρουν.
Ούστ από δώ Παρλιάρε άγλυκε. Υπάρχουν θρησκείες στον κόσμο όπου το να φτιάχνεις άγλυκα γλυκά είναι θανάσιμο αμάρτημα.

evee said...

dystropoppygus ομολογώ με εντυπωσίασες! Δεν το'ξερα πως ο Παρλιάρος τα πούλησε! Γι'αυτό και πριν καναμήνα που πήραν οι γονείς μου μια από τις λιγότερο "ψαγμένες" τούρτες του δεν έλεγε και πολλά?

Σεμινάρια όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω. Ο παπάς παπάς και ο ζευγάς ζευγάς. Αν είναι να μην μπορώ να το κάνω καλά(εξοπλισμός, χρόνος να αφιερώσεις) προτιμώ να τις αγοράζω και να γλύφω τα δάχτυλά μου!

Και, ΝΑΙ , μ'αρέσουν ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί δεν είναι πολύ γλυκές! Έχουν γεύση. όχι 5 κιλά ζάχαρη να καλύπτουν τα πάντα!

l'esprit de l'escalier said...

Dokman, το πόνημά μου είναι ΑΣΜΑ, ουχί ποίημα. Βάλε το "Μες στο μουσείο" της Λιλιπούπολης και τραγούδα από πάνω. Με λίγες πρόβες μπορεί να σε συμπεριλάβω στη χορωδία που θα το εκτελέσει στη γιορτή του Στέλιου...

Anonymous said...

Σας παρακαλώ, ικετεύω, ξέρει κάποιος αυτή τη συνταγή του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΡΛΙΑΡΟΥ, με τους μπεζέδες κ.λπ. Τη δοκίμασα στήν "Αυλή του Αντώνη" στη Ν.Μάκρη κι έπαθα πλάκα. Τη σκέφτομαι τώρα και αρρωσταίνω που δεν ξέρω να την κάνω. Βοήθειααααααααα