Θου Γου, ζεις, εσύ με οδηγείς

Ο Θ.Γ. είναι ο πιο έξυπνος, ταλαντούχος, ισορροπημένος, κουλ και χιουμορίστας δημοσιογράφος που γνώρισα στο μαγαζί όπου δουλεύω. Ανάμεσα στα πνευματώδη ιμέιλ που ανταλλάσσαμε ενδοεταιρικά, μου έστειλε κάποια στιγμή τα στιχάκια σαν-χαϊκού που είχε γράψει (μου το είχε σφυρίξει ένας κοινός γνωστός και ζήτησα με πάθος να τα δω). Κάποιο σημείο του συκωτιού μου δονείται ακόμα από τα γέλια εκείνης της ημέρας που τα διάβασα.

Σαν παιδί που ό,τι δει το μιμείται, άρχισα να γράφω κι εγώ τέτοια τρίστιχα όποτε μου κατέβαινε. Τα δικά μου βέβαια δεν πλησιάζουν επ' ουδενί την ευστοχία και την αστειότητα των υποδειγματικών εκείνων σαν-χαϊκού. Ωστόσο, σήμερα είπα να μεταφέρω εδώ μερικά, σαν ένα τσούγκρισμα ποτηριού με το Θ.Γ., που αυτή τη στιγμή είναι φαντάρος στη Θεσσαλονίκη (και βλαστημάει την τύχη του που τον στείλανε εκεί). Δεν πιστεύω να μου κάνει μούτρα που τον αντιγράφω. Άλλωστε τα δικά του σαν-χαϊκού είναι καλά κλειδωμένα στο συρτάρι μου και το κοπιράιτ της ιδέας εξακολουθεί να του ανήκει.

Πάρε λοιπόν μια (ταξιδιωτική) φουρνιά.

Πράσινος ο μιναρές,
κόκκινος ο ήλιος,
νικητής το ποδόσφαιρο.

Πυραμίδες,
σκατά καμήλας.
Τι μεγαλείο!

Ταξίδι:
μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας
ταξιδιωτικού συντάκτη.

Mε φόντο το Βόσπορο,
στα χέρια μου λιώνεις,
ρυπαρό ψαροσάντουιτς.

Ω ιαματικά λουτρά,
το κάτουρό σας
η ζωή μου.

Μπλάντι χελ!
Λα Τουρ Εφέλ
τζαστ φελ.

Φθόνος του πέους
aka
Γκρίνουιτς Βίλατζ.

Φαλαγγίτικη Ιαβέρεια
Οδυσσειακή Ράμπο
Δοκιμασία.

Ένα
τσιγάρο
κι Αίγινα.

Αδυναμία στύσης
-τι χλεύη!-
στα Μετέωρα.

(Τι λες; Να μαζέψω υπογραφές ώστε να πειστεί ο Θ.Γ. να δημοσιεύσει τα δικά του;)