12.12.05

«Μωρό» να πεις τη θεια σου

Δε νομίζω ότι θα μπορέσω να ακούσω άλλη φορά τις λέξεις «μωρό» και «μωράκι» σε θέση αγαπησιάρικης προσφώνησης χωρίς να λερώσω την εμετοσακούλα μου. Και δε νομίζω ότι είμαι η μόνη. Έτι δε, τείνω να πιστέψω ότι το συλλογικό ψυχικό τραύμα από τη λαίλαπα του μεταφρασμένου «baby» είναι εν πολλοίς υπεύθυνο για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι κι εγώ έτσι αποκαλώ τα αγόρια π' αγαπώ. «Τι κάνεις, ρε μωρό;», «Πιο βαθιά, μωρό μου», «Καληνύχτα, μωράκι» (το τελευταίο μόνο σε SMS - αν χρειαστείς έξτρα εμετοσακούλα, θα το καταλάβω). Αυτά την ίδια στιγμή που «μωρό» αποκαλεί η συνάδελφος τη συνάδελφο, η τηλεπαρουσιάστρια τον τηλεθεατή, η ντίβα τον κομμωτή - και η μάνα το παιδί, βέβαια.

Ποιες είναι όμως οι εναλλακτικές μου;

Το «αγάπη» απορρίπτεται, γιατί, εκτός του ότι έχει κι αυτό θητεία σε χώρους όπου το ευγενές συναίσθημα δεν ευδοκιμεί (π.χ. «όχι, αγάπη μου, δε θα σου κάνω τη χάρη» είπε ο μπλόγκερ στον ανώνυμο σχολιαστή) , φέρνει στο νου το ανέκδοτο-καταπακτή «αγάπη, φέγε μου ένα ποτήγι νεγό». Το «μανάρι», εκτός από άκομψο και ξεπερασμένο (φρονώ ότι πήγε να επικρατήσει λίγο πριν από την επέλαση του «μωρού»), προσωπικά μου θυμίζει «θρεφτάρι», «μοσχάρι» και τη σόκιν ρήση «μανάρα μου, τα ροδομάγουλά σου», που έχω ακουστά. Το «κουκλάκι», το οποίο είχε προτείνει η Μαλβίνα Κάραλη, είναι μεν νόστιμο, ωστόσο έχει κι αυτό το μειονέκτημά του: θυμίζει το πορνοεστιατόριο Κουκλάκι, όπου το πιάτο της ημέρας μπορεί και να είναι «Οργασμός με λευκή σάλτσα μανιτάρια», ξέρω γω.

Με τον παλιό μου φίλo που τον έχω χάσει (όχι το Γιώργο Θαλάσση) οι προσφωνήσεις ξεπηδούσαν από το στόμα μας σαν πίδακες νερού σε φρέσκια γεώτρηση (και δεν επαναλαμβάνονταν για δεύτερη φορά). Όμως πολύ αμφιβάλλω αν μπορεί να συλλάβει και να εκτιμήσει ο πασαένας το εκτόπισμα τρυφερότητας σε φράσεις σαν τις «ντουσιέρα μου», «μουσακά μου», «μικρό μου Κιλιμάντζαρο», «ροφέ μου εσύ», «σουβλακερί μου όμορφη» κοκ.

Είμαι σε αδιέξοδο, λοιπόν. Ουαί, γιατί, αν έλυνα αυτό το πρόβλημα, θα δημιουργούνταν ένα ντόμινο που θα έλυνε οριστικά και όλα τα προβλήματα του κόσμου.

6 comments:

l'esprit de l'escalier said...

Τι να λέω λοιπόν, βρε chili; Αυτό είναι το θέμα. Εσύ, ας πούμε, τι λες; "Πιο βαθιά... ΤΙ;;;" (Αν τώρα η σαστιμάρα είναι για το "πιο βαθιά", να βάλω κάτι άλλο, βρε αδερφέ, "πιο απαλά", αν εξυπηρετεί καλύτερα.)

Dokman, δεν είμαι πολύ της διπλωματίας...

kouk said...

Προτείνω τα γλύκα μου, γλυκοπιτάκι μου, μικρό μου γιασεμί. Στο κρεβάτι υπάρχουν δύο περιπτώσεις: Αν το ζευγάρι είναι ομιλητικό τότε πολλά που δεν θυμάται η chilly μπορούν να ειπωθούν άνετα ;-). Αν πάλι όχι τότε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ονόματα του ζεύγους είναι μεγάλο ρίσκο :)

thas said...

Κατ’ αρχάς δεν τυποποιούμαστε. Αν αποκαλούμε με έναν τρόπο κάποιον/α φροντίζουμε για τον επόμενο/η να αλλάξουμε.

Μια καλή περίπτωση είναι να αλλάζεις το πραγματικό της όνομα σε Σουζάνα ή Σούζι ή Ζου (απ το ζουζούνα / ζουζου / ζου) κι εκείνη σε Θόδωρο, νανάκο, νινί. (Το νινί γίνεται και υπερνινί ή σκατονινί, κατά περίπτωση)

Δείγμα διαλόγου

- Μα πώς σου κόλλησε; Άσε με Σουζάνα μου με τις ιδέες σου, πού να τρέχουμε, κάνει ψόφο!
-Έλα ρε νίνιους, πάμε μια βόλταααα…
-Ζου! Εγώ δεν βγαίνω με τίποτα!
-Αχ έλα, Θοδωρίκο μου…(απαραίτητη προϋπόθεση να μη σε λένε Θόδωρο, όμως) μέχρι την πλατεία θα πάμε που είναι και τα παιδάκια…
-Μίλησα!
-Είσαι σκατονινίκος!

Στο σεξ, αντίθετα, το χιούμορ καταρρέει. Γι' αυτό αρκουδάκια, πιτζαμάκια, παντοφλίτσες, και άλλα ζωύφια καλύτερα να αποφεύγονται. Οι διάλογοι είναι καλόν να βγαίνουν κατ' ευθείαν από το λιμάνι. Το περίφημο "πιο βαθιά" συμπληρώνεται μόνο με βρισίδι: ρεε..."τάδε" (Αυτό κάνει πύραυλο το αρσενικο κτήνος και δεν συμμαζεύεται μετά)

Try it!

Qfwfq said...

Ενώ στα ελληνικά μου τη δίνει αφάνταστα το "μωρό μου", στα αγγλικά παραδόξως υπάρχει άλλη προσφώνηση που με πειράζει περισσότερο, αν και δεν είναι τόσο αγαπησιάρικη. Το "my man". Πάντα μου φέρνει στο μυαλό γυναίκα τύπου Jennifer Lopez.

Όσο για το "πιο βαθιά, μωρό μου", θα αναφέρω κάτι που άκουσα σε μια παράσταση stand-up comedy. Το "μωρό" δηλαδή έχει "περισσότερα" προσόντα και τα κρατάει για ώρα ανάγκης? Και στο άκουσμα της προτροπής τα ξεδιπλώνει ;-)?

Αν έχετε ξεμείνει από προσφωνήσεις πάντως, δοκιμάστε το "δεινοσαυρούλη μου" :-)!

boyblue said...

how 'bout 'αγαπημένο' ?

l'esprit de l'escalier said...

Thas, πόσο αστείος είσαι, κουτάβι μου! (Ή και "κουνάβι μου", αν συνεχίζεις να φοράς Axe pulse ή gravity.)

kouk και qfwfq, εγώ θα δοκιμάσω τα "γλυκοπιτάκι" και "δεινοσαυρούλη", αλλά κι εσείς θα πληρώσετε το λογαριασμό του καθαριστηρίου αν προκύψει ρίψη αυγών.

hey, boyracer, αγαπημένο! (Λίγο μεγάλο μου φαίνεται), σ' εσένα πάντως ταιριάζει.